Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

500 zł miesięcznie

Informacje ogólne:

Identyfikator: 500_zl_miesiecznie
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1957
Długość materiału: 00:07:28
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film opowiada o sytuacji życiowej mieszkańców Nowej Huty. Głównym punktem jest kiosk i sprzedająca w nim kobieta, która żyje w społecznych zależnościach z innymi mieszkańcami – szewcem, zaopatrzeniowcem kiosku, nielegalnym dostawcą. Narracja z offu płynie harmonijnie zachwalając dobre warunki życia, dopóki nie pojawia się biały ekran, a narrator zmienia kartkę na właściwą. Wówczas do tych samych obrazów dopowiada komentarz zgoła odmienny.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Plansze, w tle kobieta otwierająca kiosk, najeżdżający samochód, głos narratora, później nakładające się na siebie głosy recytujące formułki propagandowe 1. Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa przedstawia film 2. 500 zł miesięcznie Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 1 Poranek. Kobieta otwiera kiosk, obsługuje pierwszych klientów podając im towary, para odchodzi. Przychodzi szewc oddając kobiecie naprawione buty. Monolog z offu: Narrator opowiada o dobrobycie, zadowoleniu właścicieli samochodów i planie sześcioletnim, następnie o mieszkańcach Nowej Huty. Kamera pokazuje najpierw zniszczone buty, następnie stojących przy bogatej witrynie sklepowej ojca i syna, którzy przyglądają się obuwiu i odzieży. Narrator kończy sekwencję słowami o drugiej obniżce cen. Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 2 Pojawia się biała plansza i gwałtowny okrzyk: „Stop!” Przez całą sekwencję w obrazie widoczna jedynie biała plansza. Pokazuje się, że narrator czytał niewłaściwy tekst. Z offu słychać rozmowę narratora z reżyserem: narrator tłumaczy się, dlaczego czyta niewłaściwy tekst. Głos reżysera niewidocznego na ekranie zarzuca, że słowa, które przeczytał narrator mają już 5 lat. Narrator znajduje właściwą kartkę, realizator daje znać, że można znowu zaczynać. Muzyka: na końcu sekwencji przeciągły dźwięk włączenia sprzętu rejestrującego.

SEKWENCJA 3 Pojawiają się te same, co przed białą planszą ujęcia butów od szewca, butów zepsutych i nowych za sklepową szybą, tym razem jednak w komentarzu narrator mówi o biedzie, problemach matki i klasowo obcych marzeniach dzieci. Przy wystawie sklepu odzieżowego stoją ojciec z synem. W tle odgłosy ulicy.

SEKWENCJA 4 Sprzedawczyni w kiosku odbiera wypłatę od człowieka w garniturze, mężczyzna odchodzi po uścisku dłoni. Zbliżenie na pasek z wypłatą – 581,70 zł. Lektor mówi, że dużo ponad 500 zł, ale na cały miesiąc dla trzech osób. Do kiosku podchodzi mężczyzna z synem, chłopak wbiega do środka, kobieta daje mu kanapkę, zdejmując wędliny z innych, by ten miał więcej. Monolog z offu: Narrator przewrotnie komentuje: „Każdemu według potrzeb”. Sprzedawczyni nalewa piwo klientowi, waży produkty na wadze i podaje małej dziewczynce. Mężczyzna pakuje butelki w skrzynkach na samochód, dostawca rozlicza się z kobietą z przywiezionego towaru. Monolog z offu : Narrator ironicznie nazywa oszustwa na wadze „obniżką kosztów własnych”, mówi o obrotach i obrotności handlarzy. „Każdy orze jak może” słyszymy, gdy na ekranie widać nielegalny handel między kobietą, a młodym człowiekiem przynoszącym stos czekolad. Dalej pojawia się kobieta z mięsem, podczas gdy po drugiej stronie ulicy widać wyraźną kolejkę do sklepu mięsnego. Monolog z offu: Narrator mówi o ekonomicznych problemach socjalizmu.

SEKWENCJA 5 Wieczór, grupa mężczyzn pije piwo i pali papierosy. Monolog z offu: Narrator mówi o pracy w kiosku do późnych godzin nocnych. Kobieta opowiada o tym, że boi się sama wracać do domu z utargiem po całym dniu pracy, na szczęście pomaga jej sąsiad. Ujęcie na kobietę podliczającą rachunki, mężczyznę zamykającego okna kiosku. Zbliżenie na planszę z napisem „Podniesiemy dobrobyt!”. Sprzedawczyni i mężczyzna odchodzą w ciemną uliczkę. Kamera oddala się od nich w stronę napisu na ścianie z reklamą Totolotka. Monolog z offu: Narrator mówi o tym, że nie jest jego celem wyłącznie krytyka nieprawidłowości jakie maja miejsce w handlu. Stara się znaleźć i nazwać przyczyny patologicznych zachowań np. spekulacji żywnością. Ironicznie ogłasza epokowe zwycięstwo: „Nie musimy nędzy nazywać dobrobytem”. Zwraca uwagę na pojawienie się gry w Totolotka – dobrobytu dostępnego od zaraz.

TYŁÓWKA Na czarnym tle płyną białe napisy: Opieka pedagogiczna – prof. J.Jacoby, prof. A. Ancuta Kierownik zdjęć - T. Szymczak-Olszewska Asystenci – W. Olszewski, A. Kraus, J. Hessse Komentarz czytał – Aleksander Bardini Zdjęcia – Li Hi-Sen Scenariusz i realizacja – Henryk T. Czarnecki W tle dźwięk syreny alarmowej.

Słowa kluczowe:

CENY
CZEKOLADA
DOBROBYT
DOSTAWCA
HANDEL
KIOSK
MIASTO
MIĘSO
NARRATOR
NOWA HUTA
PENSJA
PIWO
PRACA
SOCJALIZM
SPRZEDAWCZYNI
SZEWC
TOTOLOTEK
WARUNKI ŻYCIA
WYPŁATA