Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Aktorka

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Aktorka
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1977
Długość materiału 
00:11:11
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
barwny
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Aktorka

Opisy:

Etiuda opowiadająca historię starszej kobiety, aktorki, która komentuje własne przemijanie i jednocześnie bacznie przygląda się związkowi swojej córki z Andrzejem, kandydatem na studia aktorskie.

Twórcy:

Sekwencje:

Sekwencja 1 Salon w mieszkaniu. Zza okna dochodzi gwar ulicy. Dwie kobiety siedzą w pokoju. Młodsza siedzi na kanapie, starsza natomiast naprzeciwko niej, na krześle. Zbliżenie kobiety siedzącej na kanapie, która suszy pomalowane paznokcie. Kobieta siedząca na krześle pyta córkę o to, co robią, ponieważ siedzą jak dwie woźne w muzeum. Córka prosi ją o watę. Bierze ją i czyści ręce. Matka przygląda się poczynaniom córki. Prosi, by wreszcie coś powiedziała. Córka pyta ją, czy będzie domu przed dwunastą. Matka odpowiada, że nie. Mówi, że muszą sobie strzelić kielicha, bo jest nowy dyrektor, który będzie chciał poznać zespół. Córka wychodzi z pokoju. Matka krzyczy, że ma dla niej i Andrzeja zaproszenia, które leżą pod lustrem. Podnosi się z krzesła. Córka wchodzi z kołdrą do pokoju. Matka zdejmuje narzutkę i siada na kanapie. Córka podaje jej kołdrę. Siadają razem na kanapie. Córka informuje, że Andrzej ma sprawy do załatwienia i że przyjdą na premierę prasową w piątek. Matka pyta, jakie sprawy może mieć Andrzej tak późno do załatwienia. Córka zapewnia, że po załatwieniu spraw Andrzej przyjdzie do niej wraz z innymi osobami. Obiecuje, że będzie myślała jednak o przedstawieniu matki i specjalnie coś wypije. Matka wzdycha i mówi, że Andrzej kiedyś będzie dobry. Z doświadczenia wie, że młodzi często myślą, że odkrywają cos nowego. Córka przypatruje się matce. Matka patrzy się w okno. Opowiada o tym, jak zmieniają się ludzie, jak ona sama się zmieniła. Kamera najeżdża na okno.
Sekwencja 2 Zbliżenie na twarz córki. Odwraca się w stronę mężczyzny, który stoi nagi przy oknie. Podchodzi do kobiety i przytula się. Zbliżenie okna. Naga córka siedzi nago na kanapie. Bawi się włosami siedzącego przy jej nogach mężczyzny. Odjazd kamery.
Sekwencja 3 Grupa młodych ludzi w pokoju. Kobieta wkłada papierosa do ust. Naprzeciwko niej siedzi mężczyzna. Kobieta wypuszcza ustami dym. Mężczyzna trzyma w ręku czarną figurkę. Za nim na łóżku śpi dwóch mężczyzn. Młoda kobieta, córka aktorki patrzy w dal. Mężczyzna obraca głowę i uśmiecha się do niej. Kobieta odwzajemnia uśmiech. Mężczyzna obraca się. Słychać skrzypienie drzwi. Córka aktorki wstaje i wychodzi z pokoju. W przedpokoju stoi jej matka z kwiatami, zapewne wraca z premiery w teatrze. Pyta, czy Andrzej jest w domu. Córka kiwa przecząco głową. Matka zauważa, że powinien częściej bywać u dziewczyny. Dziewczyna informuje, że położyła Andrzeja spać w sypialni matki. Pyta, jak było w teatrze. Matka nie odpowiada. Dziewczyna wchodzi do pokoju i zamyka drzwi. Muzyka jazzowa.
Sekwencja 4 Starsza kobieta wchodzi do swojego pokoju. Na kanapie śpi mężczyzna, Andrzej chłopak córki. Zbliżenie jego twarzy. Kobieta podchodzi i siada na kanapie. Zbliżenie śpiącego mężczyzny. Kobieta mówi, że za parę dni będą fotosy (ze spektaklu, w którym brała udział), to sobie kupi i powiesi nad łóżkiem. Będzie mogła się do siebie pomodlić. Zwraca się do śpiącego mężczyzny z pytaniem, co będzie grał. Mężczyzna otwiera oczy. Kobieta opowiada po rosyjsku o pobycie w Leningradzie i radach, jakie dostała od starego profesora na temat kolekcjonowania życiowych doświadczeń. Mężczyzna wstaje podchodzi do okna, naciągając sweter na głowę. Kobieta każe mężczyźnie w środę przynieść książkę, która będzie potrzebna do ćwiczenia prozy. Aktorka zwraca uwagę, że powinni wyjechać gdzieś z Agnieszką, by mógł odpocząć przed egzaminami. Mężczyzna spogląda na starszą aktorkę. Zbliżenie twarzy kobiety.
Sekwencja 5 Ujęcie tego samego pokoju. Tytułowa aktorka siedzi w otwartych drzwiach i obserwuje swoja córkę, oraz Andrzeja z bagażami, szykujących się do wyjścia. Młodzi wychodzą z pokoju. Słychać pożegnanie. Ujęcie pustego pokoju. Ujęcie okna i biurka z lampką i kwiatami. Ujęcie kobiety trzymającej talerz i jedzącej. Z offu starsza kobieta pyta retorycznie o dziwne czasy które przyszły. Nic jej się nie chce, wszystko się kończy. Rozważa różnice między życiem, a grą na scenie. Kobieta patrzy w kierunku okna. Ujęcie okna. Powolny odjazd kamery. Słychać odgłosy z ulicy. ściemnienie. Muzyka jazowa.

Słowa kluczowe:

  • AKTORKA

  • CÓRKA

  • MŁODZIEŻ

  • PRL

  • TEATR

  • ZDZIESZYŃSKA , EWA (1924-1998)

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x