Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Aż spadnie deszcz

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Az_spadnie_deszcz
Typ materiału 
Etiuda fabularna
Rok produkcji 
1960
Długość materiału 
00:17:46
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Aż spadnie deszcz

Opisy:

W upalny dzień mężczyzna chce poznać telefonistkę, z którą flirtuje przez telefon. Spotkanie jednak nie układa się po jego myśli.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka: Plansze z napisami (białe litery na czarnym tle): 1. AŻ SPADNIE DESZCZ 2. aktorzy: MARTA LIPIŃSKA, JERZY KARASZKIEWICZ 3. zdjęcia: RYSZARD JASTRZĘBSKI, współpraca: MIECZYSŁAW LEWANDOWSKI, mistrz oświetlenia: JÓZEF GÓRAK 4. dźwięk: JERZY RYBICKI, kierownik zdjęć: MIECZYSŁAW MĘKARSKI, produkcja: P.W.S.T i F – 1960 5. scenariusz i realizacja WOJCIECH SOLARZ, współpraca: WOJCIECH PALMOWSKI Off: wesoła muzyka.
Sekwencja 1 Czasopismo filmowe trzymane w dłoniach, pracuje mały wentylator. Leżący na kanapie mężczyzna opuszcza ręce, w których trzyma czasopismo. Podnosi się i idzie przez mieszkanie. Ściąga koszulę i zapala światło w łazience. Panorama pozioma w lewo – wnętrze mieszkania: biurko z przyborami malarskimi, passe partout, otwarte na oścież okno. Kamera powraca do drzwi łazienki, skąd wychodzi mężczyzna. Ma przewieszony przez ramię ręcznik. Siada przy stoliku i chwyta słuchawkę telefonu. Ciągnie za kabel, by przybliżyć do siebie aparat. Odwraca go w swoją stronę i wykręca numer. Flirtuje przez telefon z telefonistką (porusza temat parnej pogody), ta jednak przerywa rozmowę, gdy ma inne połączenie. Mężczyzna odkłada słuchawkę. Kręci tarczą telefonu.
Sekwencja 2 Wieczór. Lada, na którą męskie dłonie wykładają drobne pieniądze. Druga osoba kładzie na ladzie butelkę piwa. Męska ręka podnosi butelkę do ust. Mężczyzna wypija piwo do dna. Z budki wychyla się kobieta, która przypomina o oddaniu butelki. Mężczyzna oddaje butelkę, wyciera rękawem usta. Kobieta siłuje się z drzwiami. Mężczyzna podchodzi i pomaga jej. Kobieta odchodzi od budki i, nucąc, maluje się. Mężczyzna podchodzi do niej i oddaje jej klucze. Kobieta dziękuje i pyta, w którą stronę idzie mężczyzna. Mężczyzna odpowiada tym samym pytaniem, a na odpowiedź kobiety reaguje słowami, iż idzie w przeciwną stronę. Kobieta żegna się i, nucąc, odchodzi. Mężczyzna patrzy w jej kierunku, a następnie sam rusza w drogę. Widok migających neonów na ulicy. Twarz idącego mężczyzny (w półzbliżeniu) – odbijają się na niej światła neonów. Ponownie obraz neonów. Twarz idącego mężczyzny. Mężczyzna zatrzymuje się, przykłada dłonie do szklanej witryny. Patrzy przez witrynę („zakładu” – jak głosi napis) do wnętrza. Off: wesoła muzyka.
Sekwencja 3 Zbliżenie: dłoń mężczyzny, który wybiera numer na tarczy wiszącego na ścianie telefonu. Mężczyzna znajduje się w budce telefonicznej, jest po północy. Otwiera drzwi i wychyla się z niej, razem ze słuchawką przy uchu. Znów flituje z telefonistką (wyobraża sobie ich wspólny spacer). Odjazd kamery. Obok budki spaceruje milicjant.
Sekwencja 4 Twarz mężczyzny (w półzbliżeniu), za nim widać schody. Wkłada papierosa do ust. Schodami schodzi grupa kobiet. Mężczyzna zaczepia jedną z nich, jednak po chwili stwierdza, że się pomylił. Wbiega po schodach, szturchając jedną z kobiet. Ta obraca się w jego stronę i przeprasza. Mężczyzna zwraca się do niej tak, jak zwracał się przez telefon: „Międzymiastowa, czy to pani?”. Kobieta gładzi włosy. Odpowiada tak, jak odpowiadała przez telefon: „czy to znowu pan?”. Mężczyzna łapie ją za rękę i wspólnie zbiegają po schodach. Off: wesoła muzyka.
Sekwencja 5 Plaża – mężczyzna i kobieta wybiegają z wody na wydmy. Mają na sobie kostiumy kąpielowe. Plan totalny: para biegnie po piasku, trzymając się za ręce; zbliżają się do kamery. Kładą się na piasku. Off: pogodna, spokojna muzyka. Mężczyzna pyta, jak ma się zwracać do kobiety i próbuje odgadnąć jej imię. Kobieta tylko kiwa przecząco głową. Lekko unosi się i pyta, co będą dziś robić. Mężczyzna przypomina, że kobieta nie spała całą noc, na co kobieta stwierdza, że mężczyzna też nie spał. Mężczyzna mówi do kobiety: „dobranoc” i całuje ją w policzek. Ujęcie z perspektywy leżącej na piasku pary: niebo, na którym widać dwa samoloty. Off: wraca muzyka. Zbliżenie: twarz śpiącej kobiety. Otwiera oczy i patrzy w niebo. Ponownie widok dwóch samolotów. Jeden z nich robi nagły zwrot. Kobieta patrzy na śpiącego mężczyznę i podnosi się. Zabiera swoje rzeczy i cicho wycofuje się. Rozgląda się. Odchodzi wolno parę kroków, po czym odbiega.
Sekwencja 6 Kobieta jest w mieszkaniu. Podchodzi do okna i chwilę przez nie patrzy, po czym odkłada torebkę na łóżko. Zdejmuje buty i zegarek. Poprawia torebkę na łóżku. Przeciera twarz dłońmi i podchodzi do zlewu. Myje ręce i wypija wodę ze szklanki stojącej przy lustrze. Patrzy w lustro, układa dłońmi różne fryzury. Przygląda się swojemu odbiciu. Zbliżenie: twarz kobiety i jej odbicie w lustrze. Off: pogodna, spokojna muzyka.
Sekwencja 7 Mężczyzna leży na plaży. Ma zamknięte oczy, przesuwa rękami po piasku. Nagle zrywa się i spostrzega, że kobiety nie ma. Słychać klaksony.
Sekwencja 8 Sygnalizator świetlny. Mężczyzna stoi przy ulicy i rozgląda się. Zbliżenie: twarz mężczyzny na tle remontowanego bloku. Ponownie sygnalizator świetlny. Budynki ujmowane z perspektywy jadącego pojazdu. Off: głos telefonistki, która kilkukrotnie powtarza, że dziś jej koleżanka nie pracuje, „może jutro”.
Sekwencja 9 Mężczyzna wybiega z wody na plażę, wbiega na wydmę. Biegnie tak samo, jak biegł wcześniej z poznaną kobietą. Podbiega do miejsca, w którym wspólnie leżeli. Zatrzymuje się i spostrzega, że na piasku, leżąc na brzuchu, opala się kobieta. Dotyka jej pleców. Kobieta się podnosi i patrzy na niego, nie jest to jednak jego wcześniejsza towarzyszka. Off: dźwięki kontrabasu.
Sekwencja 10 Kobieta (telefonistka) kuca na brzegu wody i przesuwa po niej ręką. Jest ubrana elegancko – w sukienkę, buty na obcasie i kapelusz. Podnosi się i rozgląda. Zaczyna biec, po czym zatrzymuje się i znów się rozgląda. Zdejmuje rękawiczki i buty na obcasie. Podbiega kawałek i siada na piasku. Off: spokojna, pogodna muzyka.
Sekwencja 11 Wydma, zza której dochodzą śmiechy. Słychać kobietę, która prosi mężczyznę, by sobie poszedł, bo ona chce się ubrać. Mężczyzna zbiega z wydmy. Kobieta podchodzi do ubrań, które zostawiła na szczycie wydmy i je zakłada. Woła do mężczyzny, chwaląc to, jak pływa. Widok płynącego mężczyzny – z perspektywy stojącej na wydmie kobiety. Mężczyzna zatrzymuje się i odkrzykuje, że nic nie słyszy. Dźwięk lecącego samolotu. Kobieta stoi na wydmie. Krzyczy, że idzie do domu. Mężczyzna pyta, czy kobieta do niego nie przyjdzie. Kobieta, schodząc z wydmy, mija na dalekim planie bohaterkę, siedzącą na piasku. Kobieta odkrzykuje, że nie przyjdzie do niego, bo idzie burza. Plan totalny. Mężczyzna macha kobiecie z wody i dalej pływa. Słychać latający nad plażą samolot. Kobieta w sukience ogląda się za odchodzącą kobietą. Rysuje palcem po piasku. Zabiera buty i podnosi głowę, patrząc w niebo. Po chwili lekko się kuli. Słychać klakson.
Sekwencja 12 Mężczyzna zapala papierosa. Stoi na ciemnej ulicy, przy której zatrzymuje się autobus. Mężczyzna w zatłoczonym autobusie. Spostrzega kobietę, którą poznał przez telefon. Kobieta uśmiecha się do niego i zaczepia go tak samo, jak czyniła to przez telefon. Mężczyzna ostrym tonem pyta, gdzie kobieta była. Mówi, że szukał jej cały dzień. Dziewczyna odwraca głowę. Mężczyzna nadal ma do niej pretensje. Speszona kobieta patrzy na niego, po czym odwraca wzrok. Jadą w milczeniu. Przednia szyba autobusu, na której widać krople deszczu. Pracuje wycieraczka. Mężczyzna ponownie odwraca się w stronę kobiety. Jeszcze raz ją pyta, gdzie była. Kobieta odpowiada, że nad Wisłą. Pyta, gdzie był mężczyzna. Odpowiada, że też był nad Wisłą. Kobieta pyta, czy był sam. Mężczyzna odwraca się od niej i potwierdza, że był sam. Przednia szyba autobusu, na której widać krople deszczu i pracującą wycieraczkę. Kobieta odwraca się w kierunku mężczyzny. Mówi, że jeszcze nie jest późno i że może nie będzie burzy. Dodaje, że mieszka niedaleko. Mężczyzna nie reaguje na jej słowa. Autobus wjeżdża na dworzec. Kobieta wysiada z autobusu z innymi pasażerami. Na końcu wysiada mężczyzna i rozgląda się. Patrzy w stronę dziewczyny, która podbiega do innego autobusu i w pośpiechu do niego wsiada. Mężczyzna rozgląda się. Święcące neony. Mężczyzna opuszcza wzrok i odchodzi. Off: spokojna muzyka.
Tyłówka Plansza (białe litery na czarnym tle) z napisem: KONIEC.

Słowa kluczowe:

  • CENTRALA TELEFONICZNA

  • KĄPIEL

  • KOBIETA

  • LATO

  • MĘŻCZYZNA

  • PLAŻA

  • POGODA

  • SŁOŃCE

  • TELEFON

  • UPAŁ

  • WODA

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x