Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Dalekie podróże

Informacje ogólne:

Identyfikator: Dalekie_podroze
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1960
Długość materiału: 00:18:33
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Mężczyzna, chcąc odpocząć od żony i dzieci, korzysta z nieobecności znajomego i spędza czas w jego mieszkaniu. Tam marzy o światowym życiu.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka: Fasada kamienicy. Kolejne napisy (białe litery na tle fasady): 1. Dalekie podróże, NA MOTYWACH NOWELI STANISŁAWA DYGATA 2. W ROLI GŁÓWNEJ Jerzy Walczak 3. SCENOGRAFIA Stanisław Kasprzysiak 4. MUZYKA Andrzej Kurylewicz, WYKONANIE Kwartet Kurylewicza 5. DŹWIĘK Inż. Jerzy Rybicki 6. ASYSTENCI Wojciech Palmowski, Renata Pajchel, Jacek Malipan 7. KIEROWNICTWO ZDJĘĆ Mieczysław Mękarski 8. ZDJĘCIA Ryszard Jastrzębski, Andrzej Kostenko 9. SCENARIUSZ I REALIZACJA Stanisław Olejniczak Dojazd kamery w stronę okna, w którym stoi mężczyzna. Dźwięk: muzyka jazzowa.

Sekwencja 1 Wnętrze mieszkania. Mężczyzna stoi przy oknie. Odjazd kamery. Pokój w planie ogólnym. Na komodzie stoi miska, obok niej kobieta w szlafroku, opowiada zasłyszaną historię o człowieku, któremu dziecko podarło na kawałki sto złotych, a za karę odrąbano mu siekierą „rączki”. Kobieta odrzuca ścierkę i podchodzi do stołu. Rozkłada talerze. Opowiada dalej o mężczyźnie, który ukarał dziecko. Kobieta odwraca się w kierunku mężczyzny i zwraca mu uwagę, że mógłby chociaż udawać, że słucha. Podochodzi do kuchenki, miesza jedzenie na patelni. Mówi, że mężczyzny ta historia nie wzrusza. Słychać głosy kłócących się dzieci. Kobieta obraca się i, krzycząc, pyta, czy będzie spokój. Ujęcie na dwójkę odpychających się dzieci. Kobieta drwiąco komentuje, że dzieci przeszkadzają „pracowitemu ojcu”. Półzbliżenie: głowa mężczyzny – nadal patrzy przez okno. Kobieta zwraca mu uwagę, że mógłby się zająć dziećmi. Ujęcie z perspektywy mężczyzny – widzi chodnik przy kamienicy, którym idzie para objętych ludzi. Kobieta podchodzi do stołu i nakłada kiełbaski z patelni. Mówi, że denerwuje ją nieustanne patrzenie mężczyzny w okno, „idiotyczne szukanie wczorajszego dnia”. Mężczyzna odchodzi od okna. Kobieta zwraca mu uwagę, by przestał palić i siadał do stołu. Mężczyzna wykonuje polecenie kobiety. Narzeka, że znowu jest smażona kiełbasa. W tle słychać kłócące się dzieci. Plan średni: miska, która spadła z taboretu – wokół rozlana jest woda. Dzieci patrzą wystraszone na matkę. Matka wyzywa je od „gówniarzy”. Mężczyzna siedzi przy stole, wrzuca papierosa do pieca. Wstaje od stołu. Na pytanie kobiety, dokąd idzie, odpowiada, że po papierosy. Wychodzi z mieszkania. Pionowa panorama w dół – z drzwi na leżącą na podłodze miskę, rozlaną wodę i papierowe łódki. Ściemnienie.

Sekwencja 2 Mężczyzna stoi na tle plakatu polskich linii oceanicznych („polish ocean lines – gdynia”). Zapala papierosa i wolnym krokiem rusza przed siebie. Off: kobieta śpiewająca po włosku piosenkę Souvenir d’Italie. Bohater zatrzymuje się i patrzy na idące obok pawilonów dziewczyny. Półzbliżenie: zadumana twarzy mężczyzny. Ściana wielopiętrowego budynku, rzędy okien. Mężczyzna rozgląda się. Widok ulicy i chodnika w dużym mieście, idący ludzie, jadące i zaparkowane auta.

Sekwencja 3 Biuro podróży. Pracująca w nim kobieta rozmawia przez telefon – potwierdza zakup dwóch biletów do Rzymu i odkłada słuchawkę. Mężczyzna stoi w holu budynku i rozgląda się. Jedna z kobiet z biura podróży zagaduje go. Mężczyzna przeprasza i wychodzi. Zabawkowe samoloty i reklamy linii lotniczych w witrynie. Przed witryną stoi kobieta, je andruta. Mężczyzna podchodzi do witryny. Patrzy na kobietę. Ta uśmiecha się do niego. Mężczyzna spuszcza wzrok, odchodzi od witryny. Półzbliżenie: model samolotu w witrynie. Wejście do eleganckiego hotelu, pod który podjeżdżają samochody. Sekwencja ujęć: eleganckie auta przed hotelem. Budynki. Twarz idącego wolno mężczyzny. Plac przed dworcem Warszawa Główna. Pociąg wjeżdżający na stację. Off: c.d. piosenki Souvenir d’Italie.

Sekwencja 4 Mężczyzna kupuje gazetę w kiosku „Ruchu”, zagaduje go znajomy z walizką. Odchodzą od okienka. Znajomy mówi, że jedzie do Brukseli. Mężczyzna zazdrości mu. Żegnają się uściskiem dłoni. Znajomy deklaruje, że wyśle mu kartkę, mężczyzna z kolei zaprasza go po powrocie do swego domu. Pociąg zapowiadany jest przez megafon. Spotkany znajomy wychodzi przez drzwi na peron. Zegar wskazujący godzinę 17:18. Mężczyzna patrzy na zegar. Podchodzi szybkim krokiem do kasy bagażowej, a następnie kieruje się na peron. Podchodzi do pociągu i mija kolejne wagony. Zatrzymuje się przy tym, z okna którego wygląda jego znajomy. Prosi, by zostawił mu klucz do mieszkania. Znajomy żartuje z mężczyzny, podaje mu klucz przez okno. Mężczyzna uśmiecha się. Pociąg rusza. Ludzie na placu-peronie machają odjeżdżającym. Ściemnienie.

Sekwencja 5 Drzwi do mieszkania – ktoś wkłada klucz do dziurki i otwiera mieszkanie. Mężczyzna wchodzi do mieszkania, ściąga płaszcz i umieszcza go na wieszaku w przedpokoju. Otwiera drzwi do jednego z pomieszczeń. Przechodzi przez kotarę i zapala światło. Widok ogólny pokoju, w którym stoją modne meble: biurko, krzesło przy stoliku, fotel. Mężczyzna wchodzi do pomieszczenia i siada wygodnie w fotelu. Włącza radio, które stoi obok na regale. Zaczyna grać spokojna muzyka jazzowa. Bohater wygodnie układa się w fotelu. Odjazd kamery. Mężczyzna, siedząc w fotelu, rozgląda się i sięga po słuchawkę telefonu, odkłada ją. Wstaje z fotela i podchodzi do biurka. Zapala lampkę stojącą na biurku, ogląda buteleczkę alkoholu i sięga do pudełka, w którym są cygara. Podchodzi do stojącej lampy i zapala ją. Podnosi czasopismo „Life”, leżące w koszyku, i odkłada je na stół. Pochodzi do wieszaka z ubraniami, który ukryty jest za foliową zasłonką, i ogląda marynarki. Jedną z nich zdejmuje z wieszaka i przykłada do siebie. Zasłonka odsuwa się – mężczyzna stoi w czarnej marynarce, kamizelce, białej koszuli i muszce. Poprawia muszkę. Off: jazzowa muzyka przyspiesza. Mężczyzna ogląda się z zadowoleniem w lustrze. Podchodzi do okna, otwiera je i wygląda przez nie. Plan ogólny: ulica zagranicznego miasta – kolorowe neony z napisami w języku angielskim. Migające światła odbijają się na twarzy mężczyzny. Odchodzi od okna i zaczyna tańczyć w mieszkaniu. Podchodzi do biurka i zapala cygaro. Podchodzi do magnetofonu szpulowego i uruchamia go, słychać mężczyznę mówiącego po angielsku. Bohater gestykuluje w rytm wypowiedzi i pali cygaro. Oklaski. Plan średni: odbiornik radiowy. Mężczyzna kłania się lekko. Słychać, iż na uruchomionym nagraniu jedna osoba instruuje drugą, jak ma się wypowiadać w Brukseli. Zbliżenie na magnetofon. Mężczyzna jest zdziwiony. Podchodzi do radia, w którym zakończyła się audycja Ze świata jazzu („prowadzona przez Lucjana Kydryńskiego”). Mężczyzna podnosi słuchawkę telefonu i siada w fotelu. Wciska jeden z przycisków na magnetofonie-rejestratorze dźwięku i sięga po czasopismo, które wcześniej odłożył na stół. Udaje, że rozmawia z portierem, przedstawia się jako dyrektor Jack Brown i prosi o zamówienie dwóch miejsc w samolocie. Wertuje czasopismo. Wpatrując się w Ginę Lollobrigidę na okładce, mówi do portiera, że gdyby Gina o niego pytała, to ma skierować ją na górę. Odkłada słuchawkę i wstaje z fotela. Podchodzi do barku i sięga po butelkę martini. Bierze dwa kieliszki. Włącza odtwarzanie na rejestratorze dźwięku – gra muzyka. Półzbliżenie: stolik, na którym mężczyzna stawia butelkę i dwa kieliszki. Obok leży popielniczka z niedopalonym cygarem. Mężczyzna kręci się po pomieszczeniu. Strzepuje marynarkę i patrzy na ścianę. Zbliżenie: obrazek, na którym widać m.in. wieżę Eiffla. Mężczyzna poprawia muszkę, a z kieszeni marynarki wyciąga paczkę papierosów. Zapala jednego. Słyszy dźwięk zza pleców. Odkłada papierosa i idzie tanecznym krokiem w kierunku drzwi. Przytrzymuje kotarę, która oddziela pokój od korytarza. Mężczyzna filmowany w półzbliżeniu, z profilu. Uśmiecha się. Wydaje się, że patrzy na postać, która weszła do pokoju, ale nikogo nie widać. Mężczyzna siada w fotelu. Otwiera butelkę martini i nalewa alkohol do kieliszków. Jeden z nich stawia po drugiej stronie stołu, gdzie wcześniej leżało czasopismo z Giną Lollobrigidą na okładce. Podnosi swój kieliszek, lekko kiwa głową i zaczyna pić. Off: muzyka staje się wolniejsza. Bohater odstawia kieliszek na stół, wstaje i zaczyna tańczyć. Ujęcie z perspektywy partnerki do tańca (w półzbliżeniu widać twarz tańczącego mężczyzny). Zbliżenie: uruchomiony magnetofon–rejestrator dźwięku. Na stoliku leżą czasopismo, butelka, dwa kieliszki, niedopalone cygaro i tlący się papieros. Obraz na ścianie. Ponownie: ujęcie z tańczącym mężczyzną, w półzbliżeniu (z perspektywy partnerki do tańca). Mężczyzna po zakończonym tańcu kłania się – wówczas widać, że nie było żadnej partnerki. Podnosi kieliszek i zaczyna pić. Off: muzyka przyspiesza. Bohater sięga po telefon. Siada w fotelu i ponownie przedstawia się jako dyrektor Jack Brown. Prosi o przysłanie mu na górę kolacji. Nagle słychać dzwoniący telefon, który stoi na biurku. Zdziwiony mężczyzna podchodzi do biurka. Sięga po słuchawkę. Męski głos prosi o ściszenie radia, ponieważ jest późno i „ludzie chcą spać”. Mężczyzna mówi, że zaraz to zrobi. Odkłada słuchawkę. Zbliżenie na magnetofon – słychać wcześniejszą rozmowę, gdy mężczyzna przedstawiał się jako dyrektor Jack Brown i prosił o zamówienie miejsc do Rzymu w samolocie. Mężczyzna odkłada słuchawkę na aparat, który stoi na stoliku, obok kieliszków, czasopisma i niedopalonego papierosa. Odjazd kamery. Mężczyzna patrzy przez okno, jest ciemno. Mężczyzna w oknie, w planie pełnym – filmowany z perspektywy ptasiej, z zewnątrz. Off: słychać nagraną rozmowę „dyrektora Jacka Browna”. Wciąż gra muzyka jazzowa. Ściemnienie.

Tyłówka Białe litery na czarnym tle: PRODUKCJA P.W.S.T. i F. – 1960

Słowa kluczowe:

DWORZEC
DZIECI
MAGNETOFON
MARZENIE
MĄŻ
MĘŻCZYZNA
PAPIEROS
POCIĄG
RADIO
SAMOLOT
TELEFON
ŻONA