Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Decyzja

Informacje ogólne:

Identyfikator: Decyzja
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1949
Długość materiału: 00:06:11
Nośnik wyjściowy: kaseta BetaCam
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Były nauczyciel walczący podczas II wojny Światowej w polskim wojsku na froncie zachodnim po powrocie do Polski planuje wyjazd na emigrację na stałe. Kiedy okazuje się, że wiejska młodzież potrzebuje nauczyciela, bohater postanawia pozostać w Polsce i wykonywać znów swój przedwojenny zawód.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Czarne plansze, białe napisy: 1. WYŻSZA SZKOŁA FILMOWA przedstawia etiudę szkolną p.t. DECYZJA wg. noweli K. PRUSZYŃSKIEGO 2. WYKONALI STUDENCI III r. W.S.F. Scenopis i realizacja: J. JARACZEWSKI Zdjęcia: J. CHLUSKI 3. Wykonawcy: Tomasz . . . . J. KALISZEWSKI Kochańska . . M. MIEDZIŃSKA „Komendant” . . . MALISZEWSKI Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 1 Polska wieś. Rodzinny dom bohatera. Zamyślony mężczyzna stoi przy oknie, na parapecie znajdują się doniczki z roślinami. Zbliża się do wiszącego szafie munduru, który zdobią ordery i medale. Powyżej, na ścianie wiszą obrazy o tematyce religijnej. Mężczyzna mija piec, podchodzi do otwartej walizki, przegląda leżące na półce książki i decyduje, które z nich spakować. Do pomieszczenia wchodzi matka w chuście na głowie. Informuje go, że kurczaki, które ma zabrać z sobą w podróż, właśnie się pieką. Z goryczą w głosie dodaje, że pewnie nimi nie pogardzi, chociaż nie są takie dobre jak angielskie. Syn dziękuje jej. Kobieta pyta, czy tym razem wyjeżdża na dobre. Bohater pyta retorycznie, czy ma zostać. Zapala papierosa, przechadza się po pokoju, wypuszczając z ust dym, wreszcie siada przy wieszaku z mundurem.

SEKWENCJA 2 Półzbliżenie wykorzystujące płytką głębię ostrości, ukazujące bohatera zatopionego we wspomnieniu. W głowie słyszy słowa mężczyzny, mówiącego mu, że ma prawo robić, co chce, ale grubo się zawiedzie – w kraju nikt go nie chce, w armii będą się bali tych z Zachodu jak ognia, a w społeczeństwie nie zrozumieją, po co wrócił. Ostrość otoczenia powraca, zamyślony bohater wypowiada słowo „żona”, na co jego matka reaguje pytaniem, czy nie planuje zobaczyć się z Zośką. Mężczyzna odpowiada gniewnie, że najadł się już przez nią wystarczająco dużo wstydu, cała wieś wytyka go palcami. Z wściekłością gasi papierosa, nazywając żonę niemiecką dziwką. Matka pyta, czy ma jej powiedzieć lub napisać, co się z nim dzieje. Mężczyzna jednak mówi, że Zośka ma żyć jak może i z kim chce, jego los jej nie obchodzi. Starsza kobieta wychodzi, nie domykając do końca drzwi. Bohater wraca do pakowania książek; kiedy trzyma w dłoni „Droga wiodła przez Narvik” Kazimierza Pruszyńskiego, jego wzrok natrafia na legitymację członkowską wydaną przez Związek Nauczycielstwa Polskiego. Pakuje książkę Pruszyńskiego i przechodzi do innego pomieszczenia, trzymając wyjętą z walizki koszulę. Gdy kładzie ją na stole, słyszy dochodzące z sąsiedniego pokoju dziecięce głosy. W oknie stoją stłoczeni chłopcy zafascynowani widokiem odznaczeń na mundurze. Jeden z nich, starszy tłumaczy młodszemu, że te, o które pytał, to Virtuti Militari i Krzyż Walecznych. Obiektyw kamery przybliża się do munduru, odznaczenia stają się lepiej widoczne. Chłopak tłumaczy, że okucia oznaczają podwójne i potrójne nadanie Krzyża. Nie jest pewien rodowodu ostatniego z odznaczeń, ale podejrzewa, że pochodzi z Ameryki. Bohater wychodzi z domu i zbliża się do grupy, pytając, czego chcą. Starszy chłopak wyjaśnia, że należą do ochotniczego oddziału Armii Krajowej, okręg Giewałdowa-Wieś i chcą przywitać kapitana. Na jego komendę pozostali stają na baczność, mężczyzna każe im spocząć. Chłopak mówi, że znają bohaterstwo kapitana – słuchali radia w czasie okupacji i wszystko wiedzą; wymienia nazwy zagranicznych miejscowości, pod którymi kapitan toczył bitwy. Dodaje, że potrzebują takiego dowódcy jak on – oni i tamci, którzy zostali w domu. Mężczyzna pyta ich, dlaczego nie są w szkole. W odpowiedzi słyszy, że co prawda szkoła nie spłonęła, ale nie przysłano do niej nauczyciela – nie jest im zresztą teraz potrzebny. Bohater pyta, czy rodzice wiedzą o ich oddziale i co robią ich ojcowie – chłopcy wymieniają, w jaki sposób zginęli. Kapitan zastanawia się przez chwilę, po czym każe im stanąć na baczność i jako dowódca rozwiązuje ich oddział. Mówi, że jutro zaczyna się szkoła – punktualnie o ósmej. Starszy chłopak przypomina mu, że nie mają nauczyciela. Mężczyzna wyznaje, że sam jest nauczycielem i to on będzie ich uczył, po czym zaprasza chłopców do domu na pieczone kurczaki i zamyka za nimi drzwi. Muzyka instrumentalna.

TYŁÓWKI Czarna plansza, biały napis: 1. KONIEC Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

ADAPTACJE FILMOWE
ARMIA KRAJOWA
DECYZJA
EDUKACJA
KRZYŻ WALECZNYCH
MUNDUR
NAUCZYCIEL
ODZNACZENIA WOJSKOWE
PRUSZYŃSKI, KSAWERY(1907-1950)
SZKOŁA
VIRTUTI MILITARI - ORDER
WIEŚ
ZWIĄZEK NAUCZYCIELSTWA POLSKIEGO
ŻOŁNIERZ