Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Droga za wsią

Informacje ogólne:

Identyfikator: DrogaZaWsia
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1949
Długość materiału: 00:04:46
Nośnik wyjściowy: kaseta BetaCam
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Maj 1943 roku. Ciężarna Hanka mieszka na wsi w domu gospodarza. Jej mężowi udaje się uciec z warszawskiego getta, mają się spotkać wieczorem. Mężczyzna wpada jednak w ręce Niemców i zostaje zabity zanim zdąży zobaczyć się z żoną. Rok później kobieta opuszcza wieś wraz z małym dzieckiem.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Ujęcia przedstawiające chmury wędrujące po niebie w przyśpieszonym tempie, na ich tle białe napisy: 1. WYŻSZA SZKOŁA FILMOWA przedstawia etiudę p.t. DROGA ZA WSIĄ wg. scenariusza J. NASFETERA 2. WYKONALI STUDENCI III r. W. S. F. Scenopis i realizacja: J. POPIEL-POPIOŁEK Zdjęcia: W. PREJS 3. Wykonawcy: Hanka . . . . . . . D. KOROLEWICZ Gospodyni . . . . . H. BUCZYŃSKA Gospodarz . . . . . . . W. WALTER Niemcy . . . . J. CHRUSCIELEWSKI Z. BOGDAŃSKI Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 1 Pozioma panorama ukazująca najpierw pole, a następnie wiejską drogę, którą jedzie mężczyzna na rowerze. Ujęcie przedstawiające pomalowaną na biało drewniana chałupę wiejską, przed którą chodzą kury. W kolejnym ujęciu gospodarz wprowadza rower do sieni. Ociera chustką pot z czoła, ściąga czapkę i kieruje się do izby, gdzie znajdują się Hanka i jego żona, obie w chustach zawiązanych na głowach. Młodsza kobieta podnosi ciężkie wiadro, gospodyni jednak natychmiast ją powstrzymuje, mówiąc, żeby je zostawiła, bo może „się oberwać” i nie donosić dziecka. Hanka zapewnia ją, że nie musi się bać – jest silna. Mężczyzna woła Hankę, aby przekazać dobrą nowinę: jej mąż uciekł z getta. Uspokaja ją i zapewnia, że zobaczą się już dziś o siódmej. Wówczas obiektyw kamery zmienia położenie i zamiast filmować rozmawiających, skupia się na tykającym na ścianie zegarze. Narracja z offu: Narratorka mówi, że w maju 1943 roku mieszkała w małej, zapadłej wiosce u dobrych ludzi. Tego dnia jej gospodarz wracał z miasteczka. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 2 Zegar ścienny wybija siódmą. Pozioma panorama na lewo od niego ukazuje troje bohaterów zgromadzonych przy stole. Gospodarz siedzi na krześle, Hanka i jego żona składają prześcieradło. Mężczyzna wstaje i podchodzi do okna, próbując dostrzec zapowiedzianego przybysza za szybą; mówi, że ten zaraz nadejdzie. Gospodyni zastanawia się na głos, czy mąż Hanki do nich trafi, mąż twierdzi, iż wytłumaczył wszystko najlepiej jak się da. Hanka włącza się do rozmowy, przypominając, że jej mąż zna te strony. Przerywa jej wtargnięcie do domu niemieckiego żołnierza, który szuka wójta. Gospodyni każe mu się udać do drugiego domu. Gospodarz spogląda na tykający zegar. Żołnierze z karabinami kierują się do wyjścia, ale w ostatniej chwili uwagę jednego z nich zwraca drewniana skrzynka z pozytywką stojąca na parapecie. Przechodzi obok ściany, na której wisi obraz przedstawiający Chrystusa i szafki zastawionej dewocjonaliami. Kładzie pozytywkę na ławie, otwiera i uruchamia mechanizm, który wygrywa melodię. Niemiecki żołnierz cieszy się, bo podobna zabawkę miała kiedyś jego ciotka. Wśród domowników panuje pełne napięcia milczenie, kobiety w tym czasie składają pościele, a gospodarz pali papierosa. Przygląda im się uważnie drugi z żołnierzy. Hanka spogląda na zegar wskazujący już wpół do ósmej. Nagle poza kadrem rozlegają się okrzyki w języku niemieckim, żołnierz każe Żydowi się zatrzymać. Przerażona Hanka obraca się w stronę okna. Niemiecki żołnierz wybiega z karabinem z domu, rozlega się seria strzałów. Młoda kobieta chce pobiec w ich stronę, ale zatrzymuje ją gospodarz. Narracja z offu: Narratorka mówi, że zostanie – dla dziecka. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 3 Polna wiejska droga. Hanka trzyma w ramionach małe dziecko. Jej spojrzenie utkwione jest w punkcie znajdującym się poza kadrem. Przenosi wzrok na dziecko i uśmiecha się. Rusza drogą przed siebie. Ostatnie ujęcie ukazuje odchodzącą Hankę w planie ogólnym, odwróconą plecami do obiektywu kamery, podczas gdy w przeciwną stronę maszerują dwa żołnierze z biało-czerwonymi opaskami na ramionach. Narracja z offu: Narratorka mówi, że w rok później opuszczała wioskę – nie była już sama. Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

CIĄŻA
DZIECKO
GETTO
HOLOKAUST
II WOJNA ŚWIATOWA - POLSKA
KARABIN
WIEŚ
ŻOŁNIERZ NIEMIECKI
ŻYDZI (POLSKA)
ŻYD (POLSKA)