Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Dzieci trudne...

Informacje ogólne:

Identyfikator: Dzieci_trudne
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1950
Długość materiału: 00:14:12
Nośnik wyjściowy: kaseta BetaCam
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film opowiada o problemach związanych z przestępczością oraz trudnościami socjalizacyjnymi wśród osób nieletnich w PRL-u lat 50. Oparty został na historii dziennikarza, który w poszukiwaniu materiałów do artykułu trafia do łódzkiej Pracowni Psychologicznej. Bohater zapoznaje się z dwoma przypadkami pomocy udzielonej przez tę instytucję rodzinom dotkniętym problemami wychowawczymi.

Twórcy:

Sekwencje:

SEKWENCJA 1 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa przedstawia film 1. Tytuł: „dzieci trudne…” 2. Scenariusz i realizacja: Stanisław Lenartowicz 3. Zdjęcia: Zbigniew Rybka 4. Kierownictwo produkcji: Donat Bilski Scena przedstawiająca drogę dziennikarza do redakcji. Muzyka symfoniczna. Ujęcie w planie ogólnym przedstawiające spokojną ulicę. Dziennikarz wychodzi z domu. Kilka ujęć przedstawiających dziennikarza idącego chodnikiem, czekającego na przystanku oraz wsiadającego do autobusu. Monolog z offu: Dziennikarz opowiada, że zazwyczaj udaje się do redakcji pieszo, jednak czasem zmuszony jest skorzystać z autobusu. Scena rozgrywająca się we wnętrz autobusu. Pasażerowie rozsiadają się w autobusie. Starszy mężczyzna wyciąga portfel, by zapłacić za bilet. Zbliżenia na portfel oraz twarz chłopca stojącego obok staruszka. Autobus gwałtownie hamuje, pasażerowie stojący wewnątrz tracą równowagę. Korzystając z zamieszania chłopiec sięga do kieszeni starszego mężczyzny. Chłopiec wysiada z autobusu. Mężczyzna orientuje się, że został okradziony przez chłopca. Za młodocianym złodziejem rusza pościg. Dziennikarz wyskakuje z autobusu w pogoni za złodziejem. Kilka naprzemiennych zbliżeń twarzy goniącego dziennikarza i uciekającego chłopca. Wyjeżdżająca na ulicę ciężarówka blokuje drogę dziennikarzowi pozwalając chłopcu na ucieczkę. Dziennikarza otacza tłum gapiów. Monolog z offu: Dziennikarz przyznaje, że złodziej zdołał uciec. Proponuje poszkodowanemu zwrócić się ze sprawą na milicję. Postanawia napisać artykuł o przestępczości wśród nieletnich

SEKWENCJA 2 Ujęcie przedstawiające w zbliżeniu tabliczkę na fasadzie VIII Komendy M.O. w Łodzi przy ul. 22 lipca 5. Następuje jazda kamery kierująca uwagę widza na znajdującą się na fasadzie tego samego budynku tablicę z napisem: „Zarząd Miejski w Łodzi. Pracownia Psychologiczna”. Scena rozgrywająca się w siedzibie Pracowni Psychologicznej. Dziennikarz udaje się do Pracowni Psychologicznej. Urzędniczka przegląda segregatory z urzędową dokumentacją w poszukiwaniu najbardziej typowych przypadków. Na ścianie za urzędniczką wisi portret Bolesława Bieruta. Dziennikarz otrzymuje dokumenty i odchodzi. Monolog z offu: Dziennikarz informuje, że Pracowania Psychologiczna zajmuje się dziećmi trudnymi i zaniedbanymi, dlatego właśnie tam postanowił szukać innych przypadków nieletnich złodziei. Ujęcie w planie pełnym przedstawiające dziennikarza siadającego w fotelu. Bohater siada, odsuwa stojący na stoliku wazon z kwiatami i kładzie na jego miejscu otrzymane dokumenty. Na ścianie za plecami dziennikarza wisi plakat propagandowy przedstawiający uzbrojonego w karabin żołnierza z podpisem: „W obronie pokoju”. Następuje zbliżenie na leżące na stole dokumenty dotyczące młodocianego kieszonkowca Adama.

SEKWENCJA 3 Ujęcia przedstawiające uciekającego przed dwojgiem dorosłych i chowającego się w bramie nieletniego złodzieja - Adama. Monolog z offu: Ukrywający się chłopiec zastanawia się czy był zauważony przez dozorcę. Ujęcia przedstawiające wnętrze domu Adama. Urzędniczka rozmawia z matką chłopca. Siostra Adama odrabia lekcje przy stole. Monolog z offu: Dziennikarz informuje, że o przestępczym procederze uprawianym przez Adama nie wie ani szkoła, ani matka chłopca. Ujęcia przedstawiające Adama przeglądającego zdobyte łupy (skórzane rękawiczki) oraz palącego papierosy. Monolog z offu: Dziennikarz informuje, że chłopiec kradnie, włóczy się po mieście oraz nie uczęszcza do szkoły. Scena rozgrywająca się w domu Adama. Ujęcia rozmowy matki z urzędniczką przeplatane ujęciami przedstawiającymi dozorcę nakrywającego Adama w jego kryjówce oraz odprowadzającego chłopca do domu. Urzędniczka poucza matkę chłopca, zarzuca jej zaniedbywanie syna. Matka skarży się, że po śmierci męża (wskazuje na wiszący na ścianie portret męża) nie ma czasu na opiekę nad synem. Matka spoglądając przez okno zauważa dozorcę prowadzącego jej syna. Scena rozgrywająca się na dziedzińcu kamienicy. Matka wybiega na dziedziniec po drewnianych schodach. Kobieta rozmawia z dozorcą wymachującym ukradzionymi przez Adama rękawiczkami. Matka karci syna i siada na schodach zakrywając twarz rękoma. Urzędniczka rozmawia z dozorcą i Adamem. Chłopiec podchodzi i matki i przeprasza ją. Urzędniczka podaje matce Adama kartkę z adresem Pracowni Psychologicznej. Monolog z offu: Urzędniczka zaprasza matkę i syna na wizytę w Pracowni. Adam chwile stoi obok siedzącej na schodach matki. Spogląda w kierunku stojących w bramie, palących papierosy starszych kolegów. Następnie podchodzi do nich i zapala papierosa. Monolog z offu: Dziennikarz informuje, że był to pierwszy etap działania Pracowni Psychologicznej – rozpoznanie środowiska wychowawczego dziecka. . Kolejny etap to znalezienie sposobu na roztoczenie skuteczniejszej opieki nad chłopcem i wyciągnięcie go spod wpływu złych kolegów.

SEKWENCJA 4 Dziennikarz przegląda kartotekę Adama, pali papierosa i notuje. Następnie zagląda w kolejne dokumenty. Monolog z offu: Dziennikarz zastanawia się czy młodociany złodziej ponosi wyłączną odpowiedzialność za swoje zachowania.

SEKWENCJA 5 Klasa szkolna. Ujęcie w planie średnim przedstawiające trzynastoletniego Jasia rozwiązującego zadanie matematyczne przy tablicy. Kolejne ujęcia ukazują pozostałych uczniów figlujących za plecami chłopca. Nauczycielka ucisza klasę, by pomóc Jasiowi skupić się na zadaniu. Po dzwonku dzieci wybiegają z klasy. Jaś siada w ławce podpierając pochyloną głowę na ręce. Następnie opuszcza klasę. Monolog z offu: Dziennikarz informuje, że Jaś to nieśmiały chłopiec mający poczucie niższości wobec kolegów. Jaś czuje, że jest obiektem szyderstw ze strony rówieśników. Korytarz szkolny. Jaś schodzi po schodach trzymając w ręce tornister. Następnie zza jego pleców wybiega grupa uczniów przyciskając chłopca do poręczy. W tle wiszą portrety Bolesława Bieruta i Józefa Cyrankiewicza oraz godło państwowe. Monolog z offu: Dziennikarz kontynuuje wywód o problemach socjalizacyjnych Jasia. Jaś wraca do domu. Wchodzi do mieszkania, gdzie wita go ciotka pouczająca chłopca o konieczności wytarcia butów. Chłopiec wchodzi do jadalni. Po środku pomieszczenia znajduje się okrągły stół, a na nim dwa puste nakrycia oraz duży bochen chleba. W głębi jadalni drzemie wuj Jasia. Chłopiec siada przy stole budząc wuja, który rozbudzony sięga po gazetę. Do jadalni wchodzi ciotka niosąc talerz zupy dla Jasia. Kobieta sprawdza, czy chłopiec umył ręce. Następnie prowadzi Jasia do łazienki i zmusza go do umycia dłoni szorstką szczotką. Następuje zbliżenie na twarz płaczącego Jasia. Monolog z offu: Dziennikarz informuje, że Jaś jest sierotą, wychowują go porywcza ciotka oraz nieprzystępny wujek. W domu panuje chłodna atmosfera. Jaś przywykł do ciągłego karania. Jaś siedzi przy biurku i rysuje obrazek ciotki idącej do pracy w fabryce. Stojąca za chłopcem ciotka uśmiecha się. Monolog z offu: Dziennikarz informuje, że w życie Jasia i jego rodziny wkroczyła Pracownia Psychologiczna. Zaproponowane przez urzędników zmiany dobrze wpłynęły na zachowanie chłopca. Klasa szkolna. Nauczycielka pokazuje uczniom gazetę, w której przedrukowano jeden z rysunków Jasia. Nauczycielka głaszcze chłopca po głowie, uczniowie biją mu brawo. Monolog z offu: Dziennikarz informuje, że Jaś zyskał uznanie pozostałych uczniów między innymi dzięki wyróżnieniu jakie uzyskał w konkursie „Walka o pokój w rysunkach dzieci”. Basen pływacki – Jaś uczestniczy w zajęciach. Monolog z offu: Dziennikarz mówi, że sport i sprawność fizyczna mają obudzić w chłopcu wiarę w siebie. Jaś w harcerskim mundurze bawi się z rówieśnikami w lesie. Następnie wspólnie pływają w jeziorze. Monolog z offu: Chłopiec został wciągnięty w życie gromady, co pozwoliło rozwiązać jego problemy.

SEKWENCJA 6 Scena przedstawiająca dziennikarza w biurze Pracowni Psychologicznej. Dziennikarz wstaje z fotela i podchodzi do urzędniczki, która podaje mu sprawozdanie przekazane Pracowni przez nauczyciela gimnastyki Adama. Monolog z offu: Dziennikarz zastanawia się jak zakończy się historia Adama.

SEKWENCJA 7 Podwórko kamienicy Adama. Zbliżenie na twarz gwiżdżącego kolegi. Adam wygląda przez okno i wybiega na dwór. Chłopcy wspólnie wychodzą przez bramę. Następują dwa ujęcia przedstawiające dzieci kłębiące się na korytarzu szkolnym. Monolog z offu: Nauczyciel informuje, że szkoła roztoczyła specjalną opiekę nad chłopcem. Wyznaczony przez wychowawcę kolega codziennie udaje się do szkoły wraz z Adamem. Scena rozgrywająca się w gabinecie nauczycielskim. Adam wchodzi do gabinetu. Nauczyciel gimnastyki siedzi za biurkiem. Adam kładzie na biurku dużą paczkę. Nauczyciel otwiera paczkę i wyciąga z niej sprzęt sportowy, któremu uważnie się przygląda. Chłopiec podaje nauczycielowi rachunki oraz pieniądze. Nauczyciel dziękuje Adamowi. Monolog z offu: Nauczyciel gimnastyki informuje, że zlecił Adamowi zakup nowego sprzętu sportowego by przetestować uczciwość chłopca. Adam nie zawiódł jego zaufania i dobrze wykonał powierzone mu zadanie. Boisko szkolne, Adam wraz z innymi chłopcami gra w piłkę nożną. Następnie podchodzi do grupy chłopców palących papierosy, odmawia zapalenia papierosa i karci młodych kolegów wyciągając im papierosy z ust. Grupa wraca do gry w piłkę. Monolog z offu: Nauczyciel informuje, że Adam pełni rolę trenera młodszych uczniów w szkolnej drużynie piłkarskiej. Dzięki nowym doświadczeniom chłopiec poczuł się odpowiedzialny za innych

SEKWENCJA 8 Dziennikarz w biurze Pracowni Psychologicznej chowa długopis i dowód osobisty do kieszeni marynarki. Następnie porządkuje leżące na stole dokumenty. Monolog z offu: Dziennikarz chwali działalność Pracowni Psychologicznej. Dziennikarz wychodzi z budynku. Po drodze miłym gestem zaczepia dwóch chłopców. Monolog z offu: Dziennikarz rezygnuje z pisania artykułu o przestępczości nieletnich i postanawia napisać artykuł, który będzie mobilizował do walki o uśmiech dziecka. KONIEC

Słowa kluczowe:

DZIENNIKARSTWO
KIESZONKOWCY
PRL
PRZESTĘPCZOŚĆ MŁODOCIANYCH
RODZINA NIEPRZYSTOSOWANA I PRZESTĘPCZOŚĆ