Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Filozof

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Filozof
Typ materiału 
Etiuda fabularna
Rok produkcji 
1961
Długość materiału 
00:08:13
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Filozof

Opisy:

Gdy do namiotu generała przyprowadzają schwytanego szpiega, odbywa on z więźniem dyskusję na temat umierania i śmierci.

Twórcy:

Sekwencje:

Sekwencja 1 Mokra twarz mężczyzny. Na tym tle pojawia się napis: „Filozof wg opowiadania Ambrose Bierce”. Mężczyzna kroczy w deszczu - widać go w półzbliżeniu. Kolejne napisy: „Scenariusz i reżyseria Jan Budkiewicz” „Zdjęcia: Jacek Stachlewski” „kierownik zdjęć: Józef Siwek” „Wykonawcy: filozof - R. Pietruski, generał - K. Łaszewski, wartownik - J. Próchnicki”, „dźwięk: J. Rybicki”. Mężczyzna zatrzymuje się. Dźwięk werbli. Mężczyzna wchodzi do namiotu, w którym siedzi wojskowy. Generał wypytuje go o dane osobowe. Po krótkiej wymianie zdań okazuje się, że mężczyzna jest szpiegiem schwytanym nocą - okazuje się, że ma umrzeć o poranku. Dźwięk: Odgłosy kropli deszczu uderzających o dach namiotu. Generał twierdzi, że szpieg dostał się do obozu, by oszacować liczebność i dowiedzieć się o morale jego wojsk. Szpieg odpowiada butnie, że chodzi o liczebność, gdyż morale już poznał - są złe. Generał powoli wyciąga kartkę papieru i zaczyna na niej pisać. Zbliżenie na przemoczoną czapkę w ręku szpieg. Mężczyzna podnosi wzrok i widzi plamę od deszczu na namiocie. Generał nadal pisze. Czyta bezgłośnie dokument i składa kartkę. Wyciąga rękę z dokumentem i przekazuje jednemu ze swoich żołnierzy z poleceniem oddania szefowi sztabu. Odjazd kamery. Generał rozkazuje żołnierzowi powrót po przekazaniu listu. Żołnierz próbuje coś powiedzieć, ale generał ucisza go. Generał bierze do ręki nóż do listów wbity w stół. Wstaje od stołu. Zaczyna rozmowę ze szpiegiem - informuje go, że napisał rozkaz egzekucji oraz uwagi do przygotowania „imprezy”. Obraca nóż w dłoniach. Szpieg stoi naprzeciwko niego, wyprostowany. Odpowiada, że ma nadzieję, że impreza zostanie przygotowana pomysłowo, gdyż weźmie w niej udział osobiście. Generał pyta, czy szpieg chce poczynić jakieś przygotowania. Gdy ten odpowiada przecząco, zaczyna tłumaczyć, że nie powinien iść na śmierć z żartami na ustach. Szpieg odpowiada, że nigdy nie umierał, ale słyszał, że to poważna rzecz, choć nie od tych, którzy śmierci doznali. Generał tłumaczy, że śmierć jest utratą, bo tracimy to co mamy i to, co nas czeka. Szpieg odpowiada, że straty, których sobie nie uświadamiamy, można znieść ze spokojem i zwraca uwagę, że żaden z nieboszczyków, których musiał oglądać generał nie zdradzał oznak żalu. Generał odpowiada, że jeśli śmierć nie jest stanem przykrym, to takim na pewno jest akt umierania, dla tego kto nie stracił zdolności odczuwania. Szpieg odpowiada, że ból nie jest rzeczą przyjemną, ale ten, kto żyje najdłużej, jest na niego najbardziej narażony. Mówi, że umieranie to po prostu ostatni ból i nie istnieje coś takiego jak umieranie. Zbliżenie twarzy generała. Mówi, że śmierć jest straszna. Ponowne ujęcie na szpiega. Mówi, że śmierć była straszna dla dzikich przodków; dla nich jest straszna, ponieważ odziedziczyli skłonność do takiego myślenia. Generał spuszcza wzrok na nożyk, który obraca w rękach. Mówi, że nie chciałby dzisiaj umrzeć. Wbija nożyk w blat biurka, na którym leży mapa. Do namiotu wchodzi żołnierz. Generał pyta go o pogodę - ten odpowiada, że burza już przeszła. Generał wydaje rozkaz rozstrzelania więźnia. Zbliżenie na twarz szpiega. Przerażony protestuje. Mówi, że ma umrzeć dopiero rano, a nie teraz. Zbliżenie twarzy generała. Zaprzecza, by mówił, że więzień ma umrzeć rano. Poleca kapitanowi wykonać rozkaz. Szpieg odpycha kapitana, który wpada na ścianę namiotu. Szpieg podbiega do wbitego do stołu noża. Ujęcie kręcone z zewnątrz namiotu - namiot się zapada, widać jednak ruch pod nim. Słychać odgłos wystrzałów oraz werble. Żołnierze podnoszą płachtę namiotu. Okazuje się, że pod nim jest ranny kapitan oraz nieprzytomny generał. Zbliżenie zrozpaczonej twarzy szpiega. Żołnierze kładą generała na ziemi. Szpieg cały czas klęczy. Generał z raną przy uchu podnosi głowę. Rozkazuje rozstrzelać szpiega. Zbliżenie twarzy szpiega. Ujęcie kręcone z niskiej perspektywy - w kadrze widać tylko nogi. Dwóch żołnierzy ciągnie szpiega do drzewa; słychać, że szpieg broni się. Przywiązują go do drzewa. Ujęcie nóg, a następnie całego tułowia generała leżącego na ziemi. Otwiera oczy. Szepce „jaka cisza”. Słychać strzał. Dodaje „to chyba śmierć”. Zamyka oczy. Ponownie słychać werble. Ujęcie lasu o poranku w stopklatce.
Tyłówka: Plansza z napisem P.W.S.T. i F., - 1961

Słowa kluczowe:

  • GENERAŁ

  • WOJSKO

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x