Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Historia niezbyt liryczna

Informacje ogólne:

Identyfikator: Historia_niezbyt_liryczna
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1961
Długość materiału: 00:08:24
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Dwóch mężczyzn w barze, w ramach zakładu, rujnuje uczucie kiełkujące między znajomą dziewczyną i chłopakiem rozwożącym pieczywo.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka Miasteczko. Słychać hejnał mariacki. Dwóch mężczyzn idzie spokojnym krokiem. Pojawiają się napisy: 1. HISTORIA NIEZBYT LIRYCZNA 2. REALIZACJA: KRZYSZTOF SZMAGIER 3. ZDJĘCIA: JERZY MROŻEWSKI, WSPÓŁPRACA: R. PAJCHEL 4. AKTORZY: M. WACHOWIAK, M. GORCZYŃSKI, M. SZEWCZYK, A. HERDER 5. KIEROWNIK ZDJĘĆ: J. SIWEK, DŹWIĘK: J. RYBICKI, MONTAŻ: H. GRONEK Gdy napisy znikają, kamera obraca się w kierunku jednego z balkonów.

Sekwencja 1 Mężczyzna stoi za barem, nalewa dwa kufle piwa. Podaje dwóm mężczyznom siedzącym przy stoliku. Słychać hejnał mariacki oraz stukanie kopyt konia o bruk. Mężczyźni biorą łyk piwa. Palą papierosy. Za oknem przechodzi staruszek z pieskiem. Jeden z mężczyzn bawi się papierowym obrusem. Bierze kufel piwa i odchodzi od stołu. Wychodzi na ulicę. Widok ulicy. Mężczyzna stoi w drzwiach, nad którymi znajduje się szyld: „Bar Mewa”. Spogląda na czarnego kota siedzącego na chodniku. Wylewa na niego piwo. Kot wbiega do baru. Mężczyzna wylewa piwo na chodnik i wchodzi do baru. Podchodzi do stolika, gdzie jego kolega odsuwa sobie wolne krzesło i kładzie na nim nogę. Mężczyzna odstawia kufel i siada okrakiem na krześle. Przelewa piwo kolegi do swojego kufla. Po drugiej stronie ulicy, na balkonie, kobieta podlewa kwiaty. Mężczyźni przy stoliku zaczynają rozmawiać o kobiecie, która ma tylko udawać, że podlewa kwiaty, a naprawdę przygląda się („gapuje”) jednemu szoferowi. Mężczyzna stoi w witrynie baru i przygląda się dziewczynie. Obraca się do kolegi siedzącego przy stoliku, który mówi, że kobieta „od tygodnia tak podlewa”. Wskazuje na furgonetkę z pieczywem, przejeżdżającą za oknem. Z furgonetki wysiada młody mężczyzna. Off: słychać wiadomości radiowe. Kierowca wyciąga paczkę papierosów, rzuca papierek na ziemię i odchodzi od furgonetki, witając się z wchodzącymi do budynku ludźmi. Mężczyźni w barze komentują elegancki wygląd kierowcy („szkoda tego fraka w taki kurz”). Dziewczyna na balkonie szybko kończy podlewać kwiaty i wbiega do mieszkania. Mężczyzna w barze bawi się gumą do żucia i mówi do kolegi: „Chcesz? Zrobię, żeby się nie kurzył”. Kobieta, która wcześniej podlewała kwiaty, wychodzi z bramy. Wchodzi do piekarni. Jeden z mężczyzn proponuje drugiemu zakład – twierdzi, że kierowca i dziewczyna nie będą parą (poróżni ich). Stawką ma być alkohol. Kolega na początku nie chce się zgodzić, ale ostatecznie ulega. Inicjator zakładu woła po imieniu kobietę, która właśnie wyszła z piekarni. Irena wchodzi do baru. Opowiada jej o kierowcy – mówi, że bardzo pije po tym, gdy rzuciła go dziewczyna. Proponuje Irenie, by pocieszyła chłopaka. Półzbliżenie: twarz Ireny. Ironicznie odpowiada mężczyźnie. Wychodzi z baru. Przechodzi przez ulicę i trzaska drzwiami prowadzącymi na podwórko. Do baru wchodzi kierowca. Mężczyzna porusza temat Ireny. Rozpuszcza plotkę, że Irena go podrywa. Wszystkiemu przysłuchuje się jego kolega. Kierowca podchodzi do lady. Do baru wraca również Irena. Półzbliżenie: twarz kierowcy, który chce napić się z kieliszka, ale, widząc dziewczynę, nie robi tego. Inicjator zakładu prosi Irenę, by wybiła kierowcy z głowy inną dziewczynę. Irena każe mu się odczepić i wychodzi. Następnie mężczyzna zagaduje do kierowcy – Edzia – i proponuje, że przedstawi mu Irenę. Jego kolega przygląda się sytuacji. Kierowca stwierdza, że Irena nie jest w jego typie. Mężczyzna proponuje, by kierowca został z nimi i się napił, ale ten odstawia kieliszek na ladę i wychodzi. Mężczyzna bierze jego kieliszek, wznosi toast za nieszczęśliwą miłość i wypija. Kolega nadal się nie odzywa. Kierowca czeka na jezdni, aż zapakują mu do samochodu puste skrzynki, następnie odjeżdża. Mężczyźni rozmawiają przed barem – ten, który sprowokował całą sytuację, zauważa, że para nawet ze sobą nie porozmawiała, a oboje pewnie do końca życia będą mieli do siebie żal. Irena wychodzi na balkon, zabiera konewkę i wchodzi do mieszkania. Kolega mężczyzny wychodzi z baru i wolnym krokiem idzie środkiem jezdni. Off: muzyka jazzowa (Louis Armstrong, utwór: I Get Ideas).

Tyłówka Plansza z napisem: PRODUKCJA PWSTIF – 1961.

Słowa kluczowe:

ALKOHOL
BALKON
BAR
KIEROWCA
MIASTECZKO
PIEKARNIA
SAMOCHÓD DOSTAWCZY
ULICA
ZAKOCHANIE