Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Moja muza

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Moja_muza
Typ materiału 
Etiuda fabularna
Rok produkcji 
1962
Długość materiału 
00:10:18
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Moja muza

Opisy:

Pisarz wspomina pobyt na Sycylii. Obserwował wówczas ze swojego okna piękną dziewczynę, którą zaczyna darzyć uczuciem. Pewna sytuacja jednak sprawia, że bohater posądza ją o zdradę.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka Zdjęcia przedstawiające włoskie widoki. Na tym tle pojawiają się napisy: 1. Moja muza wg. Laxnessa 2. Aktorzy: Joanna Popowa, Michał Szewczyk, Mariusz Gorczyński 3. Komentarz czyta: Lech Dąbrowski 4. Kier. zdjęć: Mieczysław Mękarski, Dźwięk: Jerzy Rybicki 5. Zdjęcia: Mieczysław Kaut, Asystent: Wiesław Krasnodębski 6. reżyseria: Prandur Thoroddsen Off: skoczna, wesoła muzyka (słychać m.in. akordeon).
Sekwencja 1 Pisarz siedzi przy biurku. Wstaje od biurka i ociera kark. Siada w wiklinowym fotelu. Rozpina koszulę i wyciera pot z szyi. Patrzy przez otwarte okno na dziewczynę siedzącą na balkonie. Pisarz opiera się na fotelu. Pali papierosa. Zadumana dziewczyna, siedząca w fotelu. Obraz na ścianie, przedstawiający generała. Kobieta przegląda się w lusterku, poprawia kapelusz. Podbiega do niej córka – to dziewczyna, która pojawiła się wcześniej na balkonie – i poprawia jej szal. Kobiety przytulają się. Ponownie: dziewczyna siedząca w fotelu w nieruchomej pozie – przypomina Monę Lisę. Pisarz patrzy przez okno w kierunku dziewczyny na balkonie. Dziewczyna na balkonie głaszcze kota. Pisarz zamyka książkę i odchodzi. Kobieta rozgląda się za nim. Pisarz siedzi przy biurku i pisze. Gniecie kartkę, którą zapisał, wyrzuca ją. Zaczyna znowu pisać. Słysząc głośne śmiechy, obraca się w kierunku okna i balkonu dziewczyny. Wchodzi na niego dziewczyna z koleżanką, odgrywają scenkę, po czym schodzą z balkonu. Pisarz staje w oknie i zaczyna gwizdać. Off: narrator opowiada o czasie, który spędził w jednym z sycylijskich miasteczek; naprzeciwko jego okna znajdował się balkon mieszkania, w którym mieszkała młoda dziewczyna; przykuła ona jego uwagę; opowiada o niej i jej rodzinie; uważa, że dziewczyna go nie dostrzega, ich spojrzenia niekiedy spotykają się „tylko przez roztargnienie”; złości się, gdy dziewczyna hałasuje z koleżanką. W tle narracji: rytmiczna muzyka.
Sekwencja 2 Wieczór. Na balkonie siedzi dziewczyna z mamą, przygrywa jej na gitarze. Pisarz siedzi na łóżku i czyta książkę. Słysząc dźwięki gitary, gwałtownie odkłada tom, gasi światło, zakłada kapelusz i wychodzi z pokoju. Ściemnienie. Mężczyzna wchodzi do pokoju i zagląda przez okno. Dziewczyny już nie ma na balkonie. Off: narrator gorzko skarży się, że „ nie może podziękować za koncert” na gitarze, bo przecież dla dziewczyny „nie istnieje”; opowiada, jak cieszył się, gdy wrócił do mieszkania, a dziewczyna już spała.
Sekwencja 3 Pisarz stoi przed lustrem, goli się brzytwą. W pewnym momencie dostrzega na balkonie dziewczynę, która – stojąc w koszuli nocnej – przeciąga się. Patrzy, gdy dziewczyna zakłada pończochy, po czym zamyka okiennice. Off: narrator skarży się, że nadal „nie istnieje” dla dziewczyny.
Sekwencja 4 Pisarz siedzi przy biurku i pisze. Obraca się, gdy do pomieszczenia wchodzi jego znajomy – sprzedawca antyków. Pisarz wstaje i wita się ze sprzedawcą. Off: narrator opowiada o znajomości ze sprzedawcą antyków. Przybysz prezentuje mu wazę. Pisarz prosi sprzedawcę, by usiadł, i ogląda wazę. Siada na drugim fotelu. Sprzedawca opowiada o przedmiocie. Nagle na balkonie pojawia się dziewczyna. Sprzedawca, słysząc jej nucenie, obraca się w stronę okna. Dziewczyna uśmiecha się i rozkłada wachlarz. Sprzedawca wypytuje pisarza o dziewczynę. Pisarz również wygląda w stronę dziewczyny, ale zaprzecza, że coś go z nią łączy. Sprzedawca chwali urodę dziewczyny, głaszcząc wazę. Prosi o przedstawienie dziewczyny. Pisarz wyciąga zegarek z kieszeni. Mówi, że jest zajęty i wyprasza sprzedawcę. Wstaje od stolika. W tle widać wyglądającą z balkonu w kierunku mężczyzn dziewczynę. Sprzedawca również wstaje i macha w kierunku dziewczyny. Mężczyźni podchodzą do drzwi i żegnają się uściskiem ręki. Sprzedawca wychodzi. Pisarz zamyka za sprzedawcą drzwi, opiera się o nie i wzdycha. Na balkonie nadal stoi dziewczyna. Pisarz patrzy w jej stronę, po czym zrzuca ze złością kapelusz z ramy łóżka. Podchodzi do biurka i zaczyna rzucać książkami. Dziewczyna schodzi z balkonu. Mężczyzna rzuca kolejną książką. Dziewczyna przez chwilę patrzy przez firankę, a następnie odchodzi. Pisarz podchodzi do okna i zamyka okiennice. Ściemnienie. Off (powraca, gdy sprzedawca antyków kieruje się w stronę wyjścia): narrator opowiada o swoim oburzeniu zachowaniem sprzedawcy i dziewczyny; ze złością „zachęca” dziewczynę, by poszła ze sprzedawcą na spotkanie – „gwiżdżę na to!”. W tle narracji: rytmiczna muzyka.
Sekwencja 5 Wieczór. Pisarz podchodzi z papierosem do zamkniętych okiennic. Przez szczelinę patrzy na balkon dziewczyny, który też jest zamknięty. Pisarz kładzie się na łóżku. Wyciąga papierośnicę, z której wyjmuje kolejnego papierosa. Odpala go od zaczętego wcześniej papierosa. Off: narrator komentuje zachowanie dziewczyny; zakłada, że dała się uwieść sprzedawcy antyków. W tle narracji: rytmiczna muzyka. Ujęcie przedstawiające sprzedawcę, który wysyła ręką pocałunek. Śmiejąca się dziewczyna z wachlarzem. Pisarz, leżąc w łóżku, pali papierosa. Off: narrator zgryźliwie życzy dziewczynie dobrej zabawy ze sprzedawcą – „możesz nie wracać wcale!”. Balkon dziewczyny. Pisarz siada na łóżku, nadal paląc papierosa. Podchodzi do zamkniętych okiennic. Uchyla jedną z nich. Na balkonie siedzi dziewczyna, opiera głowę o balustradę. Pisarz odpala kolejnego papierosa. Dziewczyna powoli podnosi głowę i patrzy w jego kierunku. Off: narrator komentuje, że nie wybaczy dziewczynie jej zachowania. Pisarz pali papierosa, stojąc w oknie. Dziewczyna patrzy w jego kierunku. Pisarz beznamiętnie patrzy w kierunku dziewczyny. Dojazd kamery do jej twarzy. Dojazd kamery do twarzy mężczyzny. Dziewczyna ociera łzy z twarzy. Powoli wstaje i schodzi z balkonu. Ogląda się w stronę pisarza. Twarz mężczyzny. Dziewczyna rozpina sukienkę. Wchodzi za firankę. Za firanką zostaje w samej koszuli nocnej. Kładzie się do łóżka. Oddalenie. Off: narrator komentuje, że „niewierna dziewczyna” prosi go o przebaczenie. Dźwięki gitary klasycznej.
Tyłówka Plansza z napisami: 1. Produkcja PWSTiF 1962. Off: dźwięki gitary klasycznej.

Słowa kluczowe:

  • BALKON

  • DZIEWCZYNA

  • KSIĄŻKA

  • LAXNESS, HALLDOR KILJAN (1902-1998)

  • PISANIE

  • PISARZ

  • SPRZEDAWCA

  • UCZUCIE

  • WŁOCHY

  • ZAZDROŚĆ

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x