Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Mordercy

Informacje ogólne:

Identyfikator: Mordercy
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1960
Długość materiału: 00:10:05
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Adaptacja opowiadania Ernesta Hemingway’a. Dwaj płatni zabójcy mają zabić Ole Andersona. Po egzekucji wykonanej na jego znajomym terroryzują bar, w którym potencjalna ofiara zwykle jada kolację. Mordercy czekają na Andersona.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka Na szarym tle pojawiają się plansze: 1. FILM TELEWIZYJNY WG. OPOWIADANIA E. HEMINGWAY’A 2. OPIEKA PEDAGOGICZNA: PROF. ST. WOHL, PROF. A. MUNK Ściemnienie. Radio, przy którym pojawia się dłoń z papierosem. Słychać Franka Sinatrę. Dłoń wyłącza odbiornik. Kamera podąża za ręką i zatrzymuje się na stoliku, na którym znajdują się papierosy, popielniczka i telefon. Lewa ręka podnosi słuchawkę, druga wykręca numer. Off: afrykańskie rytmy. Elegancki mężczyzna, paląc papierosa, trzyma słuchawkę przy uchu. Jest ciemno, sylwetka mężczyzny otoczonego dymem z papierosa jest oświetlona przez lampę za jego plecami. Na tle ciemnej sylwetki jasny jest tylko żar papierosa trzymanego w ustach. Na tle ujęć z ruchliwymi (rozświetlonymi przez reklamy i neony) ulicami amerykańskiego miasta pojawiają się napisy: 1. MORDERCY 2. REŻYSERIA: WASYL MIRCZEW 3. ZDJĘCIA: ANTONI KRAUS 4. KIEROWNIK ZDJĘĆ: MIECZYSŁAW MĘKARSKI Off: rytmiczna muzyka.

Sekwencja 1 Na ścianie ciemnego pokoju, która jest rozjaśniona światłem przebijającym się przez żaluzje, wisi zdjęcie boksera. Rozlega się krótki dźwięk werbla, a zaraz potem dzwoni telefon. Stolik, na którym znajdują: się telefon, częściowo napełniona szklanka, pusta do połowy butelka ginu, zdjęcie boksera, popielniczka, paczka papierosów oraz lampka. Widać dłonie mężczyzny, który gasi w popielniczce papierosa i wypija zawartość szklanki. Widać jego twarz – to bokser ze zdjęć. Na głowie ma guza. Off: rozbrzmiewają bębny. Mężczyzna podnosi słuchawkę.

Sekwencja 2 Ciemna sylwetka człowieka siedzącego w dymie; trzyma słuchawkę telefoniczną, nie odpowiada na wołanie dobiegające z telefonu; po chwili podnosi obie ręce do góry. Sylwetki dwóch mężczyzn w długich płaszczach, kapeluszach oraz ciemnych okularach. Jeden z nich kieruje rewolwer w stronę dzwoniącego, drugi wyrywa mu słuchawkę, z której cały słychać wołanie: „halo, Ben!”. Coraz bardziej zaniepokojony bokser próbuje wywołać Bena. Jeden z mężczyzn zabija Bena, drugi przykłada słuchawkę do ucha i ostrzega rozmówcę, którego nazywa „Andersonem”, aby nie próbował uciekać, bo i tak go złapią. Egzekutor chowa rewolwer do kieszeni, a drugi mężczyzna odkłada słuchawkę na widełki telefonu. Widok siedzącego Andersona, który spokojnie odkłada słuchawkę.

Sekwencja 3 Wnętrze „Snack Baru”. Kamera skierowana na ladę, półkę (zastawioną talerzami, kieliszkami, sztućcami) oraz lustro, w którym odbija się nazwa baru. Do stojącego za ladą barmana zbliżają się mężczyźni, którzy chcą zabić Andersona. Nie zdejmując płaszczy, kapeluszy i rękawiczek, proszą o kartę; jeden z nich zamawia pieczeń wieprzową, której jeszcze nie ma, bo jest zbyt wczesna pora na to danie (przygotowywane dopiero na kolację). Drugi pyta o coś do picia; barman wymienia różne napoje, nazwany zostaje cwaniakiem. Zza drzwi wychodzi kelner z tacą, na której ma puste szklane naczynia; także zostaje nazwany cwaniakiem. Przechodzi na koniec baru i słucha prowokacyjnej rozmowy mężczyzn. Profil jednego z morderców – widać plaster na jego skroni. Barman stawia przed mężczyznami szklanki z piwem. Morderca z plastrem ma pretensje, że kelner się na niego „gapi”. Kelner odpowiada, że nie robi tego. Kamera przesuwa się wzdłuż fragmentu lady. Barman próbuje śmiechem załagodzić sytuację, ale jest spostponowany przez mordercę. Barman stara się odpowiadać butnie na prowokacyjne zachowanie mężczyzn. Morderca z plastrem pije piwo, wyciera ręką usta i podchodzi do radia, by je włączyć (na ścianie widać reklamę Coca Coli). Słychać pogodną muzykę. Drugi morderca żąda, aby przyszedł także kucharz. Barman, podnosząc głos, próbuje się przeciwstawić poleceniom. Plan pełny – widoczne są wszystkie cztery postacie. Poddając się żądaniom mężczyzny, który lekceważąco mówi o „czarnym”, barman wzywa kucharza. Gdy ten się pojawia, morderca zabiera go oraz kelnera do kuchni. Barman jest przestraszony. Widok z perspektywy okienka do wydawania posiłków: morderca podnosi klapkę od strony kuchni i podpiera ją butelką. Drugi morderca, który pozostał przy barze. Morderca z kuchni wystawia przez okienko głowę i rewolwer. Morderca i barman prowadzą wymianę zdań. Morderca wyjaśnia barmanowi, że zamierza zabić Szweda, Ole Andersona, który przychodzi do tego lokalu na kolację. Barman próbuję się dowiedzieć, dlaczego chcą zabić mężczyznę i uzyskuje odpowiedź, że robią to dla przyjaciela.

Sekwencja 4 Anderson siedzi przy świetle lampki stojącej na stoliku; wkłada ubrania do niewielkiej walizki. Na wierzch kładzie swoje zdjęcia z czasów kariery bokserskiej, zamyka walizkę na suwak. W tle słychać coraz głośniejsze tykanie zegara.

Sekwencja 5 Barman oparty o kontuar, w lustrze za nim widać twarz mordercy, który nakazuje mu, co ma zrobić. Nie wyjaśnia mu, co „potem” zrobią z pracownikami baru. W drzwiach pojawiają się dwie postacie. Widok z perspektywy okienka do wydawania posiłków: wchodzący żołnierze amerykańscy. Zamawiają „sandwicze” na wynos. Barman wchodzi do kuchni. Widok związanych i zakneblowanych pracowników baru oraz pilnującego ich mordercy. Barman bez słowa bierze produkty z lodówki i przygotowuje kanapki.

Sekwencja 6 Anderson siedzi w ciemnym pokoju, dopija gin ze szklanki i wstaje. Podchodzi do okna z opuszczonymi żaluzjami. Zawraca. Żaluzje z lekko przebijającym się przez nie światłem. Zegar głośno tyka.

Sekwencja 7 Widok z perspektywy okienka do wydawania posiłków: kelner idzie za ladę, podaje żołnierzom kanapki, inkasuje pieniądze i przy dźwiękach muzyki oraz otwieranej kasy wydaje resztę. Żołnierze żegnają się gestem dłoni i wychodzą. Barman stojący za kontuarem i twarz mordercy w lustrze. Morderca pochwala zachowanie barmana. Ujęcie zza pleców barmana: morderca przekonuje kolegę, by już iść, bo Anderson się nie pojawi; na pytanie kolegi przebywającego nadal w kuchni, co zrobić z przetrzymywanymi pracownikami, odpowiada, że należy ich zostawić; morderca wychodzi z kuchni, wyraża dezaprobatę wobec poczynań kolegi i chowa rewolwer do wewnętrznej kieszeni płaszcza; obaj wychodzą z baru. Z radia nadal dobiega spokojna muzyka.

Sekwencja 8 Anderson leży na tapczanie, ręce ma założone pod głową. Słysząc imię i nazwisko gościa za drzwiami, pozwala mu wejść. Podnosi się lekko, widząc wchodzącego kelnera z baru, który siada i opowiada o wizycie morderców. Został przysłany przez barmana i chce opisać morderców. Anderson nie chce tego opisu, odrzuca także propozycję zawiadomienia policji. Jest bierny, kładzie się na tapczanie i, jak sam mówi, nie może się zdecydować na jakiekolwiek działanie. Kelner, widząc, że nie może nic zrobić, decyduje się wrócić do baru. Powolny dojazd kamery do wiszącego na ścianie zdjęcia boksera w trakcie walki. Rozlega się dźwięk talerza perkusji, potem pojawiają się głosy dopingujących i gwiżdżących kibiców.

Tyłówka Plansza z napisem: Produkcja P.W.S.T. i F. – 1960.

Słowa kluczowe:

ADAPTACJA
AMERYKA
BAR
BOKSER
HEMINGWAY, ERNEST (1899-1961)
KELNER
MORDERCA
MORDERSTWO