Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Po wyroku

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Po_wyroku
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1967
Długość materiału 
00:12:39
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Po wyroku

Opisy:

Etiuda opowiada o środowisku, w którym wychowali się skazani na długie wyroki za gwałt młodzi mężczyźni. Ludzie, który ich znali, wypowiadają się w ich obronie.

Twórcy:

Sekwencje:

SEKWENCJA 1 Zimowy pozamiejski pejzaż: w drugim planie przejeżdża napędzany lokomotywą pociąg, z przodu widać dwa stojące zaprzęgi konne. Panorama ukazująca opustoszałe zabudowania w pobliżu torów kolejowych. Nasyp kolejowy, zmarznięta ziemia w jego pobliżu. Panorama w stronę przejeżdżającego pociągu. Monolog z offu: Dotyczy gwałtu zbiorowego popełnionego 2 stycznia 1966 roku w warszawskiej dzielnicy Zacisze w pobliżu torów kolejowych przez sześciu wyrostków na dwóch siedemnastolatkach. Sprawcy zostali skazani na wieloletnie kary więzienia. Portret funkcjonariusza milicji w planie średnim – monolog do kamery (dźwięk 100%). Major opowiada o nasileniu zjawiska gwałtów zbiorowych, wcześniej w jego karierze niespotykanych, a także o surowej karze wymierzonej sprawcom z Warszawy. Detale – kolumna prasowa „Kronika sądowa” z tytułem „Surowe kary dla zwyrodnialców”. Czterech młodych mężczyzn w planie średnim spędzających czas na zewnątrz mimo padającego śniegu. Jeden z papierosem, drugi z butelką. Tytuł: „Po wyroku”.
SEKWENCJA 2 Monolog z offu: Narrator mówi, że rok po zapadnięciu wyroku udaje się w miejsce przestępstwa, aby odszukać znajomych skazanych. Trzech młodych mężczyzn wchodzi do zakładu fryzjerskiego. Fryzjer w białym fartuchu stoi obok fotelu klienta. Z tyłu gromadzą się koledzy fryzjera – pala papierosy, czytają gazety śmieją się. Monolog z offu: jeden ze zgromadzonych chłopaków narzeka na brak rozrywek na Pradze, brak kawiarni, czytelni. Ktoś próbuje nastawić radio. Klient, stojąc przed lustrem, poprawia fryzurę. Dwa portrety podejrzanych młodzieńców w półzbliżeniu. Panorama w górę na niewielki, wiszący na ścianie święty obrazek. Lokalna melina – ujęcie obskurnego wnętrza, przy stole mężczyźni siedzą, grają w karty i popijają wino z butelek. Niektórzy mają na głowie kapelusze, większość pali papierosy. Zbliżenia na zaaferowane twarze zebranych. Karty rzucane na stół.
SEKWENCJA 3 Przed budynkiem, zima, sypie śnieg – rozmowa ze znajomymi skazanych chłopaków. Pierwsza wypowiedź (dźwięk 100%) mężczyzny filmowanego z profilu, wspominającego feralny wieczór na Pradze jako niewinnie zapowiadający się podryw. Wypowiedź druga wprost do kamery – kolega zrzuca winę za gwałt na alkohol oraz uznaje przestępstwo za „niepotrzebne” i „przypadkowe”. Wypowiedź trzecia – mówiący do kamery zaprzecza, że w ogóle doszło do gwałtu, jego zdaniem dziewczyny chciały zarobić i niepocieszone brakiem zapłaty zgłosiły się na policję. Wypowiedź czwarta – stojący obok chłopak, którego twarzy nie widać, oskarża o lekkomyślność dziewczyny, które padły ofiarą gwałtu. Ujęcie na nogi przestępujących z miejsca w miejsce mężczyzn. Wypowiedź piąta – mówiący do kamery dziwi się, że jego kolegom „takie coś mogło się przydarzyć” i broni Zygmunta jako przyzwoitego kolegę. Seria spontanicznych, krótkich wypowiedzi zgromadzonych chłopaków sprzeciwiających się wysokim wyrokom jako nieskutecznym środkom wychowawczym.
SEKWENCJA 4 Ludzie gromadzą się przy niewielkim osiedlowym sklepie – ujęcie z planu ogólnego. Grupa młodych ludzi, w większości mężczyzn, czekająca na autobus. Monolog z offu: Kobiety, sąsiadki skazanych mężczyzn umniejszają winę gwałcicieli, zrzucając ją na alkohol, opisują ich jako grzecznych i sympatycznych oraz skarżą się na zbyt wysoki wyrok za coś, co opisują jako nieodpowiedzialny wybryk. Młodzi mężczyźni żartują, czekając na autobus. Autobus numer 119 podjeżdża, zatrzymuje się, pasażerowie wsiadają. Panorama na odjeżdżający pojazd. Monolog z offu: Kobiety narzekają na brak miejsc, w których młodzi mogliby spędzać razem czas.
SEKWENCJA 5 Wywiad z kierownikiem budowy, na której pracował jeden ze skazanych (dźwięk 100%): mężczyzna opowiada, że z pracownikiem nie było żadnych kłopotów. Wypowiedź trenera sportowego – mężczyzna twierdzi, że chłopcy w szatni nie dopuszczali do siebie możliwości popełnienia podobnego czynu. Wypowiedź majora milicji – o braku efektu wychowawczego odbywanych wyroków, czego dowodem ma być kolejny gwałt w tej dzielnicy. Milicjant skarży się na lekceważenie przez młodzież ostrzeżeń i pouczeń.
SEKWENCJA 6 Koncert w lokalnym klubie młodzieżowym na warszawskiej Pradze – zbliżenie na twarz grającego perkusisty, w pierwszym planie twarz gitarzysty. Taniec na parkiecie – w pierwszym planie odwrócona plecami do kamery dziewczyna rusza się przy dźwiękach muzyki. Detal – zegarek na ręce jakiejś dziewczyny, przejście kamery na jej twarz. Inna dziewczyna pali papierosa i wpuszcza dym do butelki – zbliżenie. Krótkie ujęcia kobiet siedzących przy stołach. Wysoki chłopak tańczy i śpiewa w otoczeniu innych bawiących się na koncercie. Monolog z offu: Narrator charakteryzuje klub „Piosenka” jako miejsce zapewniające rozrywkę w postaci „wina, kobiet i naprawdę mocnego uderzenia”.
SEKWENCJA 7 Młody chłopak w kapeluszu stoi w ciągu dnia na ulicy i rozgląda się. Zdjęcia na ulicy kręcone są ukryta kamerą. Monolog z offu: Narrator mówi o bezradności rodziców, których dzieci spędzają czas na ulicy. Dwaj inni młodzi ludzie w planie bliskim – jeden z nich schyla się, żeby odpalić papierosa. Zbliżenia – mężczyzna pijący z butelki piwo na ulicy, dwaj inni palą papierosy w lufkach. Monolog z offu: matki młodych ludzi skarżą się na zbyt wysokie wyroki dla tak młodych chłopców. Pięciu chłopaków stoi w grupie, przepychają się dla żartów, obok przechodzą ludzie. Chłopaki snują się po ulicy, żartują z przechodzącej dziewczyny. Trzy inne osoby przyglądają się przechodniom. Obserwowani wcześniej przez kamerę chłopcy zaczepiają kolejny kobiety. Monolog z offu: Kobieta mówi że winne gwałtu są prowokacyjne zachowania dziewcząt, mężczyzna zaś dodaje, że „za taką głupotę” zamiast karać osadzonych więzieniem, powinno skierować się ich do ciężkiej pracy. Zbliżenia na palącą na ulicy młodzież.
SEKWENCJA 8 Detal – odręcznie napisane życzenia świąteczne z więzienną pieczątką. Monolog z offu: Młody chłopak czyta list wysłany do rodziców przed świętami Bożego Narodzenia. Kamera pokazuje podmiejskie zabudowania w planie ogólnym. Panorama okolicy: brukowana ulica z przejeżdżającymi samochodami, pojedyncze zabudowania. Pod jednym z domów, przy płocie spacerują kury. Monolog z offu: List kolejnego więźnia skarżącego się na swój smutny los. Okno w odrapanym budynku, panorama pokazująca pustą ulicę. Wnętrze więzienia: strażnicy odprowadzają korytarzem grupę młodych ludzi, niektórzy zasłaniają twarz rękami. Monolog z offu: Narrator informuje o kolejnym, popełnionym 15 stycznia 1967 roku przez młodocianych sprawców gwałcie. Stopklatka. TYŁÓWKA Napisy: 1. Scenariusz, realizacja, komentarz: Krzysztof Gradowski 2. Zdjęcia: Henryk Ryszka 3. Komentarz czyta: Krzysztof Świętochowski 4. Opieka realizatorska: Jerzy Bossak, Jerzy Kotowski 5. Dźwięk: Jan Kalisz, Marta Stankiewicz, Krystyna Tunicka 6. Montaż: Grażyna Pliszczyńska 7. Kierownik produkcji: Tadeusz Lubczyński 8. Produkcja P.W.S.TiF styczeń luty 1967

Słowa kluczowe:

  • GWAŁT

  • PRL

  • WIĘŹNIOWIE

  • ZGWAŁCENIE ZBIOROWE

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x