Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Próba talentu

Informacje ogólne:

Identyfikator: Proba_talentu
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1968
Długość materiału: 00:14:11
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Etiuda składa się ze scen nagranych podczas egzaminów wstępnych na kierunek aktorski do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej i Teatralnej w Łodzi. Pojawiają się w niej zarówno fragmenty przesłuchań kandydatów, jak i ich zakulisowe przygotowania i rozmowy. Próba talentu portretuje kandydatów, którym się podczas egzaminów nie powiodło.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Młoda dziewczyna w półzbliżeniu z niepewną miną odpowiada (dźwięk 100%) na pytanie, dlaczego zdecydowała się zdawać do szkoły aktorskiej. Wpatruje się w nią uważnie kobieta paląca papierosa po drugiej stronie stołu – prof. Hanna Małkowska. Na to samo pytanie stara się odpowiedzieć nieśmiało chłopak w garniturze, odwracający głowę od rozmówczyni. Dziewczyna w czarnym stroju siedzi i poprawia włosy przy użyciu małego lusterka, słychać polecenia dotyczące jej zachowania. Podczas jej ćwiczenia aktorskiego pojawiają się białe napisy: 1. Tytuł: „Próba talentu” 2. Zdjęcia: Zdzisław Kaczmarek 3. Reżyseria: Waldemar Wilhelm Dziewczyna wstaje i idzie w kierunku drzwi. Zbliżenie reżysera, Waldemara Wilhelma w okularach rozmawiającego z kobietą i wychodzącego z kadru. Technicy przygotowujący sprzęt w studiu. Dźwiękowiec Jerzy Bleszyński obsługuje mikrofony i magnetofon. Reżyser tłumaczy aktorce, na czym polega jej zadanie; obok za kamerą na kolejne ujęcie czeka operator Zdzisław Kaczmarek.

SEKWENCJA 1 Kilka dziewcząt filmowanych zza pleców, przygotowujących się na swoją kolej przed kamerą. Ubierają się, poprawiają makijaż. Cztery inne dziewczyny rozmawiają obok szafy z lustrem, jedna z nich się przebiera. Krótkie zbliżenie na zamyśloną dziewczynę. Dziewczyna obok obgryza paznokcie. Przez plan przechodzi dziewczyna w białej bluzce – Krystyna Tesarz. Dziewczyna w półzbliżeniu ćwiczy przed lustrem, odwraca się w stronę kamery, ziewa. Inna kobieta przed lustrem poprawia fryzurę i dotyka ust. Kobieta w pierwszym planie przegląda klatki taśmy filmowej, w głębi dwie dziewczyny przy lustrze, jedna poprawia włosy. Kolejna kandydatka przegląda się tym razem w małym lusterku.

SEKWENCJA 2 Trzej mężczyźni stoją na korytarzu i przez otwarte drzwi obserwują tańczące dziewczęta. Student wychylający się na i spoglądający przez okno na salę – Igor Sawin. Tę część egzaminu prowadzi choreograf Witold Borkowski w białej podwiniętej koszuli i w krawacie, w głębi siedzi komisja egzaminacyjna, m. in. : rektor Jerzy Kotowski. Po sali tanecznej poruszają się po okręgu kandydatki, poruszają się zgodnie z zadanym rytmem. Zwalniają, zaczynają maszerować, słychać komendę prowadzącego egzamin. Mężczyzna koryguje dziewczyny, przygląda się im przez chwilę i prosi o przerwanie gry przez pianistę. Wśród tańczących widoczna Elżbieta Jarosik. Dziewczyna o ciemnych włosach w planie bliskim, po chwili wahania zaczyna tańczyć i śpiewać, „Sen o Warszawie” Czesława Niemena. Z tyłu widać dwie jej koleżanki. Prowadzący egzamin mężczyzna chwyta ją za ramię i pokazuje ruch. Speszona dziewczyna ponownie zaczyna tańczyć do dźwięków granych na pianinie. Prowadzący tańczy, podnosząc ramiona i nogi, odlicza głośno: „raz – dwa!”. Panorama w lewo: na sali tańczy kilku młodych mężczyzn: m. in. Marian Krawczyk i Jerzy Góralczyk. Starają się podnosić odwzorować ruch prowadzącego. Zbliżenie na twarz tańczącego. Prowadzący zarządza nowe ćwiczenie: taniec z wyobrażoną partnerką

SEKWENCJA 3 Młody mężczyzna w garniturze w sali muzycznej ma za zadanie zaśpiewać czysto usłyszane dźwięki. Mimo kilku różnych kombinacji i prób wyraźnie sobie nie radzi. Dziewczyna w sukience – Krystyna Tesarz siedzi przed komisją egzaminacyjną. Nie może się skupić, szybko mruga powiekami, uśmiecha się, a po chwili zaczyna płakać. Członkowie komisji uspokajają ją, członkini komisji w pierwszym planie – prof. Maria Kaniewska wyciąga chustkę z torebki i rzuca ją w kierunku kandydatki. Obok fotografowany od tyłu – prof. Jerzy Walden dodaje kandydatce otuchy. Zbliżenie kandydatki wycierającej chustką nos i oczy. Wśród członków komisji egzaminacyjnej widoczni: prof. Halina Billing-Wohl, prof. Irena Wojutycka i Jerzy Mierzejewski., za nią kilku obserwujących obrady studentów m. in.: Waldemar Wilhelm i Jan Kasprzykowski. W tle słychać głos kandydata informującego o wyborze fragmentu prozy Kazimierza Brandysa. Panorama w prawo – zasłuchana członkini komisji w półzbliżeniu. Plan bliski – kandydat stara się recytować z pamięci wybraną prozę, ze zdenerwowania zapomina tekstu. Członkini komisji – prawdopodobnie prof. Halina Billing-Wohl uspokaja kandydata, który prosi o możliwość rozpoczęcia przerwanego zadania od początku. Brunetka we wzorzystej sukience rozpoczyna recytację Bajki o carze Sałtanie. Dziewczyna podnosi wysoko głos, wprowadza elementy pantomimy. Krótkie ujęcie dwóch członków komisji – od lewej: Antoni Lewek i Henryk Kluba. Dziewczyna filmowana w planie amerykańskim prezentuje następne ćwiczenie – piosenkę. Henryk Kluba wspiera głowę na ręce i obojętnie żuje gumę. W tylnych rzędach widać Jerzego Waldena, Marka Barbasiewicza i Jerzego Janeczka. Uśmiechnięta, ciemnowłosa dziewczyna z kwiatkiem wpiętym we włosy pyta, którą piosenkę ma zaśpiewać. Ktoś z komisji odpowiada, że sama musi wybrać. Po chwili zastanowienia dziewczyna zaczyna śpiewać piosenkę ludową. Następnie bohaterka w trakcie odgrywania krótkiej scenki dramatycznej: jej postać rozmawia z kukułką.

SEKWENCJA 4 Reżyser Waldemar Wilhelm tłumaczy kandydatowi na studia – Krzysztofowi Stroińskiemu zadanie aktorskie do odegrania – chodzi o list podrzucany pod drzwi dziewczyny. Następnie demonstruje ruch jaki ma zaistnieć podczas sceny. Dźwiękowiec Jerzy Bleszyński ze słuchawkami na uszach w planie średnim – przysłuchuje się toczonej rozmowie. Detal – pracujący rejestrator dźwięku na taśmach szpulowych. Reżyser klęczy nieruchomo, z tyłu za nim przejeżdża operator z kamerą na wózku. Kulisy – chłopak rozebrany od pasa w górę stoi przed lustrem. Słychać niewyraźnie chaotyczne rozmowy toczone przez kandydatów. Trzej mężczyźni w pierwszym planie obserwują rozgrzewkę dwóch innych w planie drugim, którzy trzymają się za ręce i poruszają ramionami. Zbliżenie oczekującego chłopaka, także bez koszulki – Andrzeja Bieniasza. Słychać opowieść jednego z mężczyzn o zadaniu aktorskim z listem, niezadowolonego ze swojej próby. W lustrze widać odbicie mężczyzny demonstrującego ruch podczas tamtej sceny. Dwaj inni kandydaci uważnie słuchają opowieści, inny w głębi czyta gazetę. Próby rozładowywania napięcia przez kandydatów. Jeden z mężczyzn zaczyna się przebierać. Wśród młodych mężczyzn czekających na swoją kolej – Piotr Krukowski, Wojciech Droszczyński i Henryk Derewenda. Młody mężczyzna robi miny przed lustrem, wraz z innym oczekującym komentuje obecność kamery.

SEKWENCJA 5 Wypowiedzi do kamery kandydatów po nieudanym podejściu do egzaminów wstępnych (dźwięk 100%). Młody chłopak w garniturze tłumaczy, że werdykt jest wypadkową tego, co zaprezentowali kandydaci, kończy sformułowaniem: „ja właściwie nic nie wiem”. Dziewczyna w bluzce w paski – Helena Kazarina wyjaśnia, że nie wierzyła, że ma szanse dostania się do szkoły aktorskiej, a w konkursie wystartowała, żeby niczego nie żałować. Mężczyzna, który śpiewał w sekwencji 3, podobnie wyjaśnia, że nie rozczarował się, gdyż nie przewidywał dobrego dla siebie rozstrzygnięcia. Ujęcia szkolnego korytarza, kandydaci tłoczą się przy drzwiach do wyjścia, schodzą po schodach, dziewczyna odpala przy tym papierosa. TYŁÓWKA Napisy: Reżyseria: W. Wilhelm – IV rok, Zdjęcia: Z. Kaczmarek – IV rok, Opieka pedagogiczna – Jan Jacoby Montaż: Mirosława Gronek Dźwięk: Tadeusz Pałczyński, Nikodem Wołk-Łaniewski

Słowa kluczowe:

AKTORZY
PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA FILMOWA TELEWIZYJNA I TEATRALNA
PRL