Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Regina C.

Informacje ogólne:

Identyfikator: ReginaC
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1964
Długość materiału: 00:06:21
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Portret starszej kobiety, która straciła synów podczas wojny, a jedyna córka od lat nie utrzymuje z nią kontaktu. Obraz samotnej starości i rozpaczy.

Twórcy:

Sekwencje:

Sekwencja 1 Ujęcie kamienicy z góry. Kamera wykonuje ruch pionowy wzdłuż balkonów. Na jednym z balkonów zatrzymuje się. Napis na tle ujęcia: Regina C… Panorama okien kamienicy Muzyka fortepianowa.

Sekwencja 2 Wnętrze pomieszczenia. Panorama pomieszczenia: bazie w wazonie ustawionym na stoliku, zasłony, obrazy na ścianach, lampa, siedząca starsza kobieta. Kobieta stoi przed stolikiem, rozkłada obrus i zaczyna go prasować. Obrazy na ścianie. Staruszka wyciera zastawę stojącą na komodzie. Wytarte talerzyki chowa do komody. Pianino, na którym rozłożona jest partytura. Na pianinie stoją ramki ze zdjęciami. Zbliżenie na zdjęcia. Zbliżenie na fotografie przestawiające mężczyzn. Monolog z offu: Bohaterka opowiada, że chciałaby mieszkać nisko, a nie na czwartym piętrze. Mogłaby wtedy więcej wychodzić i nie byłoby to tak uciążliwe. Mogłaby mieć jeden pokoik z łazienką i czekać w nim na swoich przyjaciół. Czułaby się wtedy dobrze. Mówi o stracie dzieci, w których pokładała całą nadzieję. Muzyka fortepianowa.

Sekwencja 3 Zdjęcie chłopaka siedzącego w kajaku na tle mostu. Zdjęcie chłopaka na plaży. Róg ramki, w którą włożone jest zdjęcie chłopaka z psem. Drugi róg ramki, w którą włożone jest kolejne zdjęcie chłopaka z psem. Kobieta stoi przed zdjęciami. Bierze ramki do ręki i wyciera z kurzu. Zdjęcie chłopca. Kolejna fotografia. Zdjęcie chłopca siedzącego przy pianinie. Zdjęcie chłopaka w mundurze. Zdjęcie legitymacyjne chłopaka. Kolejne zdjęcie legitymacyjne. Zbliżenie twarzy kobiety. Zdjęcie kobiety i małego dziecka. Zdjęcie dziewczynki w sukience i kapeluszu, która trzyma hula hop. Zdjęcie dziewczynki w sukience i z parasolką. Obok małe zdjęcie portretowe dziewczyny. Fotografia dziewczyny na ulicy: dziewczyna ubrana jest w płaszcz z futerkiem i czapkę. Zdobiona ramka ustawiona na koronkowej serwetce — w ramce zdjęcie dziewczyny w berecie. Zdjęcie legitymacyjne dziewczyny. Fotografia dziewczyny z dzieckiem. Zdjęcie dziewczyny w zdobionej ramce, obok stoją figurki. Zbliżenie twarzy kobiety, a następnie — rąk kobiety, w których trzyma robótkę. Kobieta siedzi przy stole i szyje. Na stole porozkładane są pojemniczki z przyrządami do szycia. Monolog z offu: Bohaterka opowiada o synu, który był harcerzem. Złapali go na ulicy podczas wojny. Kobieta dostała się na stację, kiedy mieli go transportować do Oświęcimia. Gdy chciała się dostać do syna, Niemcy uderzyli ją karabinami. Kobieta opowiada, że zemdlała i jakiś pan przywiózł ją dorożką do domu. Nie dostała się do syna. Kobieta opowiada o drugim synu, który woził przesyłki na na Pragę na rowerze, ale raz, gdy wracał, zabrali mu rower. Podobno podszedł pod getto i ktoś widział, jak przerzucał Żydom bochenek chleba przez płot. Na miejscu go zastrzelili. Matka opowiada o trzecim synu, z którym dostała się na Pawiak. Najpierw ją aresztowali, bo szukali jej syna, który był w organizacji. Kobieta nie wiedziała, w której. Potem ją wypuścili, a jego wywieźli do Oświęcimia. Kobieta opowiada o córce, z którą nie ma kontaktu. Na święta wysyła do niej list z opłatkiem i prosi, by pomyślała, że przy stole została sama matka. Odpowiedź jednak nigdy nie przyszła. Muzyka fortepianowa.

Sekwencja 4 Obrazy na ścianie. Pod obrazami stoi kanapa, na której leży kot. Kobieta szyje. Robótka w dłoniach. Twarz kobiety skupionej na swoją pracę. Fortepian zastawiony ramkami. Ponowne szyjąca kobieta. Figurki świętych i świeczniki na komodzie. Nad komodą wiszą obrazki. Kobieta przy stole, na którym leżą przedmioty służące do szycia: szpulami nici, materiałami. Nad stołem wiszą obrazy. Ponowne ujęcie kobiety siedzącej przy stole i szyjącej. W planie ogólnym: kobieta szyjąca przy stole w mieszkaniu. Monolog z offu: Kobieta opowiada, że są chwile, w których śmieje się z tego wszystkiego. Teraz jest jej bardzo źle, ale było lżej, gdy walczyła o dzieci. To był jej świat. Teraz nie ma nikogo i uważa, że niczego nie osiągnęła. Wszystko od niej odpływa. Muzyka fortepianowa.

Tyłówka: Plansza. Napisy: 1. realizacja: Jerzy Trojan opieka ped.: Jerzy Bossak, Kazimierz Karabasz zdjęcia: Stefan Pindelski współpraca: Feridun Erol opieka ped.: Andrzej Ancuta 2. produkcja: PWSTiF - 1964 r.

Słowa kluczowe:

DZIECKO
FOTOGRAFIA
KOBIETA
KOT
SAMOTNOŚĆ
STAROŚĆ
STARUSZKA
WOJNA
ZDJĘCIE
ŻYD (POLSKA)