Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Stworzenie

Informacje ogólne:

Identyfikator: STWORZENIE
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1989
Długość materiału: 00:18:59
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: barwny
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Grzegorz — muzyk i dyrygent, który wszystkim dyktuje, jak mają żyć - w wyniku nieszczęśliwego wypadku traci głowę. Jego mózg zostaje wyjęty z ciała i podłączony do maszyny stworzonej przez doktora Machulskiego stając się obiektem eksperymentów.

Twórcy:

Sekwencje:

Sekwencja 1 Dźwięk: cykanie zegara. Elegancki zegar stojący na szafce nocnej. Dźwięk budzika. Ręka wyciąga budzik zza zegara. Kamera pokazuje mężczyznę, który wyłącza budzik. Mężczyzna zwraca się do kobiety imieniem Ela, obraca się na bok, ale nie znajduje kobiety w łóżku. Woła ją i wstaje z łóżka. Po chwili sięga po okulary z szafki nocnej. Kuchnia. Kobieca postać w szlafroku krząta się wokół stołu, na którym stoją dwa kubki i dwa talerze zupy mleczne. Siada przy stole z papierosem w ustach i nalewa napój do kubka. Mężczyzna już ubrany wchodzi do kuchni. Niesie ze sobą aktówkę. Stawia teczkę na lodówce i zwraca kobiecie uwagę z powodu palenia papierosa. Wyciąga go jej z ust i gasi w popielniczce. Siada przy stole. Do kuchni wchodzi dwójka dzieci. Mężczyzna wita się z nimi mówiąc „Cześć”. Dzieci odkładają swoje rzeczy na podłodze obok lodówki i siadają do stołu. Kobieta wita się z córką całując ją i przytulając. Ojciec poprawia synowi krawat i kołnierzyk. Dziecko narzeka na owsiankę. Mężczyzna kiwa głową z niezadowoleniem. Twarz matki filmowana w zbliżeniu. Tłumaczy dzieciom, że tata uważa, że owsianka jest bardzo zdrowa. Ojciec spogląda na zegarek i mówi, że na niego już czas. Gładzi syna po głowie. Podchodzi do żony i zaleca się do niej. Kobieta uśmiecha się z wymuszonym uśmiechem i podnosi filiżankę do ust. Odwraca się na chwilę do męża i prosi go, by zaczekał. Dzieci wstają i zaczynają śmiać się w rytm 5 Symfonii Beethovena. Wtóruje im matka. Rodzice klaszczą po występie dzieci. Mężczyzna wychodzi z kuchni. Żona przypomina mu o teczce. Zbliżenie jego twarzy - mówi, że któregoś dnia zupełnie straci głowę. Żona kręcona w półzbliżeniu. Mężczyzna wysyła jej buziaki. Kobieta mu odpowiada, także cmokając w jego stronę w rytm 5 Symfonii Beethovena. Gdy mężczyzna wychodzi z kuchni, kobieta zabiera dzieciom talerze z owsianką. Zamiast tego podaje dzieciom ciastka i sama zapala papierosa. Mężczyzna wychodzi z domu. Wzrok ma utkwiony w partyturze, którą trzyma w jednej ręce; w drugiej dyryguje batutą. Dźwięk: 5 Symfonia Beethovena. Dyrygent zatrzymuje się przy samochodzie, który stoi na podjeździe. Pyta mężczyznę, który w nim siedzi, czy już jest ósma. Mężczyzna wygląda z samochodu. Wzdycha i odpowiada - zwracając się do dyrygenta imieniem Grzegorz - że już jest ósma. Zbliżenie twarzy Grzegorza, który krzyczy do Eli, że pan Andrzej już czeka i dzieci mają się pospieszyć. Andrzej wychodzi z samochodu, opiera się o niego i wpatruje w dom. Dyrygent podchodzi do Andrzeja i dziękuje, że codziennie podwozi jego rodzinę, bo on sam nie ma na to czasu. . Wkłada batutę w zęby i na pożegnanie ściska dłoń Andrzejowi. Klepie Andrzeja po piersi. Andrzej odwraca się w stronę domu i woła dzieci imionami Ania i Tomek. Dzieci wychodzą z domu, żegnane przez matkę. Podbiegają do Andrzeja, trzymając w rękach futerały z instrumentami. Wraz z Andrzejem wsiadają do białego poloneza Samochód wyjeżdża na ulicę, mijając idącego do pracy Grzegorza. Ela stoi jeszcze chwilę w drzwiach domu, po czym zamyka je. Muzyka z offu : 5 Symfonia Beethovena. Grzegorz idzie ulicą miasta. Zbliżenie mężczyzny ćwiczącego ruchy batutą. Przechodzi przez przejście na pieszych patrząc w partyturę. Wpada na słup sygnalizacji świetlnej. Idzie dalej, oglądając się na słup. Zbliżenie migającego zielonego światła. Grzegorz idzie dalej. Mijają go dzieci prowadzone przez nauczycielkę. Stojąc na światłach, uderza batutą w zegarek. Zbliżenie sygnalizatora, na którym świeci czerwone światło. Mężczyzna otwiera ponownie partyturę, jednocześnie rozglądając się. Na pobliskim dachu budynku znajduje się na ekipa remontowa. Zbliżenie czerwonego światła. Zbliżenie twarzy Grzegorza. Ujęcie robotników pracujących na dachu. Zbliżenie twarzy Grzegorza i sygnalizatora, na którym wreszcie pojawia się zielone światło. Ujęcie kręcone z góry - Grzegorz przechodzi przez pasy. Wchodzi na chodnik - przed nim podąża elegancką ubrań kobieta. Słychać stukanie jej obcasów o chodnik. Zbliżenie robotników ciągnących linę, którą wciągają materiały budowlane na dach. Zbliżenie wciąganej liny i twarzy zamyślonego Grzegorza. Zbliżenie sylwetki kobiety idącej przed Grzegorzem. Robotnicy wciągają na dach blachę. Idący Grzegorz unosi głowę do góry. Fragment liny, która urwała się pod ciężarem blachy. Robotnicy odskakują od krawędzi dachu. Biały ekran. Fragment blachy spada z dachu. Po ulicy turla się zdekapitowana głowa dyrygenta. Dźwięk syren.

Sekwencja 2 Ludzie na ulicy gromadzą się wokół karetki pogotowia i ratowników. Ciało Grzegorza leży na noszach. Ratownicy podają sobie głowę. Kamera okrąża karetkę - z drugie strony pojazdu stoi mężczyzna, który dzwoni do centrali. Prosi o przekazanie profesorowi Machulskiemu, że jest dla niego świeża głowa. Ratownik zamyka drzwi do karetki.

Sekwencja 3 Obraz na ekranie śnieży. Słychać głos zdezorientowanego Grzegorza. Obraz zaczyna zmieniać kolor, staje się błękitny. Ujęcia kręcone z ręki: fragment biurka, klawiatura, ktoś wciska przyciski w komputerze. Obraz wyostrza się. Ekran z tomografią mózgu. W kadrze pokazuje się profesor Machulski w lekarskim kitlu i wyraża nadzieję, że pacjent go słyszy. Neurochirurg tłumaczy, co wydarzyło się Grzegorzowi. Słychać zdezorientowany głos Grzegorza, które nie rozumie, co się wydarzyło. Machulski tłumaczy swój wynalazek - Grzegorz go widzi i słyszy, bo lekarz podłączył kamerę bezpośrednio do jego mózgu, który leży zabezpieczony w słoiku. Jest to wynalazek samego Machulskiego. Mózg podłączony jest do dwóch komputerów, które monitorują jego pracę. Przed komputerami siedzą dwie pielęgniarki, które robią notatki. Machulski tłumaczy działanie urządzenia, pokazuje kamerę i tłumaczy, że to są teraz zmysły Grzegorza. Zbliżenie na twarz Machulskiego, który powtarza, że to jego wynalazek, a Grzegorz może sam sterować kamerą. Lekarz ogłasza przejście do fazy drugiej. Obraz ucina się, słychać krzyki Grzegorza, który przestaje widzieć, co się dzieje.

Sekwencja 4 Obraz jest nieostry, rejestrowany przez kamerę VHS. Scena kręcona z perspektywy Grzegorza-kamery. Z kadru wychodzi lekarz z kamerą, pojawia się doktor Machulski. Tłumaczy działanie kamery. Za Machulskim widać innych lekarzy. Machulski zachęca Grzegorza, by spróbował się poruszyć skupiając siłę woli. Lekarz obraca się w stronę ekranu, który pokazuje to, co widzi Grzegorz. Słychać dźwięk wysuwanego obiektywu kamery. Lekarze cieszą się widząc, że mózg działa. Kadr przesuwa się w stronę plakatów z nagimi kobietami na ścianie gabinetu. Zbliżenie na piersi jednej z nagich modelek na plakacie. Śmiech lekarzy. Obraz wyłącza się.

Sekwencja 5 Scena kręcona z perspektywy Grzegorza- kamery. Pusty gabinet, w którym świecą się ekrany monitorów. Przez okno do pokoju z korytarza zagląda doktor Machulski i pokazuje w stronę Grzegorza. W oknie pojawia się Ela. Lekarz otwiera przed nią drzwi do pokoju. Kobieta zatrzymuje się w drzwiach i pyta, czy Grzegorz ją widzi. Lekarz odpowiada, że tak. Zapala światło w pokoju. Zachęca Elę by się nie bała i podchodzi z nią bliżej kadru. Lekarz wychodzi, Ela obraca się w stronę zamykanych drzwi. Machulski przez chwilę stoi w oknie i obserwuje Elżbietę, która siada na krześle przed Grzegorzem. Po chwili wstaje i podchodzi bliżej. Siada tuż przed obiektywem kamery-Grzegorza. Grzegorz obniża kąt patrzenia tak, by widzieć Elżbietę. Kobieta mówi, że nie chciała tu przyjść, ale profesor nalegał. Zbliżenie na jej twarz. Ela przekazuje pozdrowienia od rodziny i mówi, że wszystko jest w porządku. Wyciąga papierosa z torebki i zaczyna palić. Mówi, że dzieci zrezygnowały ze szkoły muzycznej. Zbliżenie twarzy kobiety. Kiedy Ela wstaje i przechadza się po pokoju, Grzegorz zmienia kąt patrzenia. Kobieta tłumaczy, że dzieci męczyły się w szkole muzycznej. Wyrzuca Grzegorzowi, że wszystkim dyktował, co mają robić. Elżbieta zaczyna nerwowo krążyć po gabinecie. Mówi, że zgodziła się zostać żoną Andrzeja. Podchodzi bliżej i tłumaczy, że dzieci muszą mieć ojca. Mówi także, że zgodziła się oddać ciało Grzegorza na eksperymenty medyczne. Chwyta torebkę i wybiega z pomieszczenia krzycząc, że wreszcie Grzegorz się na coś przyda. Do pomieszczenia wchodzi doktor Machulski. Wyłącza światło w pomieszczeniu i wychodzi.

Sekwencja 6 Scena kręcona z perspektywy Grzegorza-kamery. Lekarze i pielęgniarki obserwują pracę monitorów pokazujących pracę mózgu Grzegorza. Do pomieszczenia wchodzi doktor Machulski. Informuje Grzegorza, że dziś rozpoczynają pierwszą fazę eksperymentu. Grzegorz protestuje. Lekarz zapowiada, że chce sprawdzić, czy jest w stanie kontrolować ludzkie stany emocjonalne. Wskazuje na jeden z monitorów i mówi, że pokazany tam wykres to stan emocjonalny Grzegorza. Zbliżenie na monitor. Machulski zapowiada pierwszy eksperyment - sprawdzenie gniewu. Obraz zaczyna szybko się ruszać, a głos Grzegorz woła „oszust, kanalia, krwiopijca”. Obraz staje w miejscu - znów pokazuje lekarzy przed monitorami. Lekarz zapowiada eksperyment drugi - miłość. Zbliżenie na jedną z lekarek - Grzegorz obserwuje ją w detalu, mówiąc, że jest wspaniała. Ponownie ogląda plakaty nagich modelek na ścianach mówiąc o jednej z nich „boska”. Lekarz zapowiada eksperyment trzeci, ale obraz urywa się. Lekarz pyta, co się stało. Ktoś sugeruje, że to problem z elektrownią i zapowiada włączenie zasilania awaryjnego. W gabinecie panuje ciemność. Ekran z wykresem pracy mózgu Grzegorza miga. Grzegorz krzyczy w panice, by coś zrobili. Wyzywa lekarzy. Oddalenie. Lekarze wpatrują się w monitory. Grzegorz krzyczy, że nie chce umierać. Lekarze są bezradni, doktor Machulski powtarza słowo, „tak, tak”. Ktoś z ekipy medycznej ogłasza „No to koniec”. Czarny ekran. Biały ekran. Głos Grzegorza ogłasza: ”Zapalcie światło, niech się stanie światłość!”

Sekwencja 7 Dźwięk z offu: odgłosy śpiewających ptaków. Na ekranie po planszy przedstawiającej niebo pojawia się dżungla pełna zielonej egzotycznej roślinności. Przechadza się po niej dwoje nagich ludzi: Andrzej i Ela. Naga para oddala się idąc w głąb lasu. Głos Grzegorza czyta fragmenty Księgi Rodzaju o stworzeniu mężczyzny i kobiety. Po słowach: „…i dał mu Pan kobietę” postać Grzegorza pojawia się w kadrze i zwraca bezpośrednio do kamery „I dalej, to już wiecie…” Mężczyzna spogląda w stronę w której oddaliła się naga para, a następnie wychodzi z kadru. Muzyka z offu : 5 Symfonia Beethovena.

Słowa kluczowe:

DEKAPITACJA
DOŚWIADCZENIA MEDYCZNE NA LUDZIACH
DYRYGENT
EKSPERYMENTY MEDYCZNE NA LUDZIACH
NEUROCHIRURGIA
RODZINA
SYSTEMY CZŁOWIEK - MASZYNA