Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Śmierć i dziewczyna

Informacje ogólne:

Identyfikator: Smierc_i_dziewczyna
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1960
Długość materiału: 00:10:26
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Pewnej nocy Franka wpuszcza do mieszkania dziewczynę, która chowa się przed łapanką. Marta zostaje na noc, a dziewczyny – choć z różnych klas społecznych – pomimo początkowych trudności znajdują nić porozumienia.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka Plansze z napisami (jasne litery na ciemnym tle): 1. ŚMIERĆ I DZIEWCZYNA według opowiadania STANISŁAWA DYGATA 2. FRANKA: ELŻBIETA CZYŻEWSKA, MARIA: KRYSTYNA SIENKIEWICZ, kierownik zdjęć: MIECZYSŁAW MĘKARSKI, PWSTiF – 1960 3. Zdjęcia: DANIEL SZCZECHURA, Kamera: ANDRZEJ WASYLEWSKI 4. Dźwięk: INŻ. JERZY RYBICKI 5. Realizacja: WOJCIECH SOLARZ Off: spokojna muzyka grana na harmonijce.

Sekwencja 1 Półzbliżenie: dłonie, które trzymają w ręku medalik. Kobieta obraca się na łóżku – jej twarz w zbliżeniu. Dźwięk dzwonka. Kobieta (Franka) wstaje z łóżka i na prośbę starszego mężczyzny idzie otworzyć drzwi. Marudząc, przechodzi przez izbę, zabiera klucze i wychodzi. Przechodzi przez sień. Słyszy, że kobieta za drzwiami prosi, by szybko ją wpuścić. Franka wpuszcza dziewczynę. Ta prędko wbiega do mieszkania i opiera się plecami o ścianę. Jest elegancko ubrana. Chwilę czeka, po czym z uśmiechem mówi, że „poszli” i prosi, by Franka ją wypuściła. Franka komentuje chodzenie po nocy. Kobieta ponawia prośbę o wypuszczenie. Franka sugeruje, że jeszcze mogą ją złapać i że lepiej poczekać. Kobieta nalega, by Franka ją wypuściła, bo jest zdenerwowana ze względu na „czerwoną listę”. Domaga się wypuszczenia. Franka komentuje zachowanie kobiety: uważa, że ta jej nie szanuje i za nic ma jej zmartwienia. Kobieta zaczyna płakać. Półzbliżenie: twarz płaczącej dziewczyny. Franka pyta, czy chodzi o chłopaka dziewczyny. Komentuje, że wszystkich chłopaków powinien trafić szlag. Idzie korytarzem. Siada i kontynuuje swój monolog. Dziewczyna podchodzi i mówi, że kobieta nie ma serca. Franka znów odwołuje się do tego, że kobieta uważa ją za gorszą, z „sutereny”, nie zaś z „piętra”. Kobieta siada obok niej. Choć Franka mówi, że kobieta po ciemku i tak nic nie zobaczy, to kobieta dalej prosi o wypuszczenie z mieszkania. Franka nadal narzeka na mężczyzn, ale wstaje, wyciąga latarkę i mówi, że pójdzie pod słup z kobietą. Kobieta jej dziękuje. Franka otwiera drzwi, lecz radzi, by kobieta powściągnęła złość. Półzbliżenie: klucze, które zostają w drzwiach. Po chwili kobiety wracają. Kobieta w futrze jest szczęśliwa. Półzbliżenie: jej twarz. Franka pyta, czy jej chłopak jest na liście – kobieta przecząco kiwa głową. Franka uśmiecha się. Kobieta wyciąga pieniądze i podaje France; mówi, że jest „bardzo dobrą dziewczyną” i ma „złote serce”. Gdy próbuje wyjść, Franka ostrzega, że ją złapią. Kobieta zarzeka się, że mieszka niedaleko. Franka identyfikuje ją jako kobietę, która rzeczywiście mieszka niedaleko, jednak nie ma o niej dobrego zdania. Komentuje jej strój. Proponuje, by kobieta została. Ta wspomina, ku zdziwieniu Franki, o swoim mężu.

Sekwencja 2 Drzwi do izby otwierają się, wchodzi Franka z kobietą. Franka mówi starszej pani, że kobieta chowa się i przenocuje u nich. Elegancka kobieta siada na łóżku, Franka przynosi stolik i komentuje kwotę, którą dostała od kobiety. Starszy mężczyzna stawia przed nimi butelkę („ćwiartkę”) i szklanki. Kobieta oferuje, że zapłaci, ale Franka odmawia i rozlewa wódkę. Dojazd kamery w stronę kobiet, do planu średniego. Franka stuka w szklankę kobiety i wypija do dna, kobieta opuszcza szklankę. Ujęcie z góry – kobiece dłonie przesuwają leżące na stole monety. Biorą jedną z nich i kręcą nią. Gdy moneta upada, jedna z dłoni przykrywa ją, po czym druga dłoń przykrywa tę pierwszą. Off: spokojna muzyka grana na harmonijce.

Sekwencja 3 Kobiety siedzące przy ścianie. Kobieta proponuje France, by mówiły sobie po imieniu. Przedstawia się jako Marta. Franka przybliża się do niej i komentuje, że „ładnie”, sama również przedstawia się. Pyta Martę, ile ma lat. Gdy ta odpowiada, że dwadzieścia pięć, Franka komentuje, że ona dopiero osiemnaście. Zbliżenie: łańcuszek trzymany w dłoniach, kołysze się. Off: spokojna muzyka grana na harmonijce.

Sekwencja 4 Franka płacze przy stole. Marta podchodzi do niej i głaszcze ją po głowie, próbuje dowiedzieć się, co się stało. Franka szlocha, że mężczyźni to „dranie”. Marta oferuje, że zostanie z Franką, ma już „wszystkiego dosyć”; Franka jej nie wierzy. Dojazd kamery do twarzy Marty (półzbliżenie). Mówi, że chce coś zmienić, deklaruje, że będzie pracować z Franką w fabryce. Franka pstryka ją w nos i mówi, że to tylko „pańskie fanaberie po bimbrze”. Opiera głowę o ramię Marty i mówi, by poszły spać. Marta próbuje dolać sobie alkoholu, ale butelka jest pusta. Plan średni: na stoliku stoi w kącie pokoju obraz przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem, przed obrazem jest zapalona świeczka. Kobiety leżą obok siebie w łóżku. Rozmawiają o mężczyznach. Ściemnienie.

Sekwencja 5 Dzień. Plan pełny: Marta wstaje z łóżka, obok niej śpi Franka. Uderza głową w małą półkę ze świeczką, przy której stoi obrazek Matki Boskiej. Dojazd kamery do śpiącej Franki. Off: słychać, gdy Marta prosi starszego mężczyznę o otwarcie bramy. Franka uśmiecha się przez sen. Drzwi otwierają się, Marta wychodzi do sieni. Mężczyzna wypuszcza ją przez bramę. Ściemnienie. Słychać kroki mężczyzny.

Słowa kluczowe:

CZYŻEWSKA, ELŻBIETA (1938-2010)
DZIEWCZYNA
II WOJNA ŚWIATOWA
MIŁOŚĆ
NOC
SIENKIEWICZ, KRYSTYNA (1935-2017)
ŚMIERĆ
WÓDKA