Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Tortura nadziei

Informacje ogólne:

Identyfikator: Tortura_nadziei
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1960
Długość materiału: 00:10:22
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Tortura nadziei

Opisy:

Torturowany mnich, któremu grozi spalenie na stosie, podejmuje próbę ucieczki.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka Na tle kamiennych murów pojawiają się plansze z napisami: 1. Tortura nadziei, wg opowiadania J. A. Villiers de L’Isle-Adam 2. scenariusz i realizacja: Jan Budkiewicz 3. zdjęcia: Jan Tyszler 4. współpraca: W. Krasnodębski, St. Moszuk 5. wykonawcy: Rabin – Marian Friedman, Inkwizytor – Tadeusz Białoszczyński 6. kierownik zdjęć: M. Mękarski 7. dźwięk: J. Rybicki 8. produkcja: P.W.S.T. i F. – 1960. Off: chóralna pieśń religijna. Pieśń zanika, słychać dźwięki kroków, odbijających się echem w pomieszczeniu.

Sekwencja 1 Ciemne wnętrze z kamiennymi ścianami. Otwiera się okienko w drzwiach i przez kratę przebija się płomień oświetlający twarz. Otwierają się drzwi, wchodzi mnich oświetlający pomieszczenie ręczną latarnią, wprowadza dwóch innych mnichów. Inkwizytor jest w habicie, na piersi ma duży krzyż na łańcuchu. Zarośnięta twarz więźnia. Mnisi stają nad siedzącym na podłodze więźniem, a inkwizytor informuje, że ponieważ mnisi nie zdołali zmusić heretyka do wyrzeczenia się przekonań, w dniu następnym zostanie spalony w miejscu zbiorowej egzekucji, zwanym „quemadero”. Twarz więźnia nadal bez wyrazu. Inkwizytor wyraża nadzieję, że skoro więzień ten będzie zaprowadzony na stos w ostatnim rzędzie, w grupie 43 skazanych, to będzie miał on czas na wyzbycie się herezji, zanim dosięgnie go śmierć. Doradza mu, aby miał nadzieję i odpoczął. Pochyla się nad więźniem, całuje w czubek głowy i gestem nakazuje mnichom rozkucie go. Kajdany zostają zdjęte z rąk i nóg. Czwarty mnich kuca przy więźniu, tłumaczy mu, że torturował go dla jego dobra i robi znak krzyża nad jego ramieniem. Czterej mnisi wychodzą, a więzień nadal siedzi nieruchomo i patrzy w stronę drzwi, które są niedomknięte i widać jaśniejącą szczelinę. Więzień z nadzieją na twarzy przemieszcza się na czworakach w stronę jaśniejącego punktu. Brudnymi i wychudzonymi palcami obmacuje kamienną framugę i otwiera drzwi. W tle słychać religijną pieśń. Dłoń, wysunięta przez drzwi, dosięga jasnej stronie muru, już w korytarzu. Więzień przesuwa się wzdłuż ściany. Patrzy na pusty korytarz i cały czas się powoli skrada. Zamiera z trwogą, słysząc pogłos kroków; patrzy wystraszony na przechodzącego mnicha w kapturze, ale ten go nie zauważa i znika w bocznym korytarzu. Więzień ostrożnie rusza dalej, ale za chwilę zatrzymuje się i chowa za kamiennym posągiem. Kolejny mnich przystaje i patrzy w stronę posągu, ale nie dostrzega więźnia i odchodzi. Więzień wysuwa się na czworakach zza posągu, po chwili zaczyna się czołgać. Z trudem wspina się po kamiennych stopniach, dociera do drewnianych drzwi i otwiera je. Rozlega się ciche skrzypienie i cichnie chóralny śpiew.

Sekwencja 2 Oślepiający widok: jasne niebo i gałęzie drzew liściastych. Więzień leży w półotwartych drzwiach, słyszy śpiew ptaków i z nadzieją w oczach wyczołguje się dalej. Wstaje z kolan, wyciąga przed siebie ręce. Jego brudna i podarta szata to habit. Od tyłu podchodzi do więźnia inkwizytor, łapie go za szyję i szydzi z jego próby ucieczki („w wigilię być może zbawienia chciałeś nas oto opuścić?”). Załamany więzień opuszcza ręce. Odjazd kamery. Inkwizytor obejmuje skazańca, za nimi stoi trzech mnichów w kapturach, trzymających różańce. Off: chóralny śpiew.

Tyłówka: Plansza z napisem: Koniec.

Słowa kluczowe:

ADAPTACJA
CHÓR
INKWIZYTOR
KOŚCIÓŁ
MNICH
QUEMADERO
WIĘZIEŃ