Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Wypad za miasto

Informacje ogólne:

Identyfikator: Wypad_za_miasto
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1957
Długość materiału: 00:15:15
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Piotr jest młodym człowiekiem bez perspektyw. Pewnego dnia zabiera swoją dziewczynę Magdę na przejażdżkę kradzionym samochodem. Jadą za miasto, gdzie mężczyzna wyjawia jej swój plan - chce, aby razem popełnili samobójstwo. Magda kocha go, ale nie chce umierać, bo choć jej sytuacja życiowa zła, wciąż ma nadzieję na lepszą przyszłość. Piotr pozwala jej odejść i strzela do siebie z pistoletu. Zrozpaczona kobieta ucieka, upija się w restauracji i, nie będąc w stanie zapłacić rachunku, trafia do aresztu.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA/SEKWENCJA 1 Noc. Na polnej drodze stoi samochód. Na tle ujęcia pojawiają się białe napisy: 1. WYPAD ZA MIASTO Pomysł zaczerpnięty z noweli Greene’a 2. Opieka pedagogiczna: prof. ANTONI BOHDZIEWICZ prof. ADOLF FORBERT 3. Scenariusz i realizacja: IRENA SOBIERAJSKA Zdjęcia: STANISŁAW MROZIUK Kierownik zdjęć: ANDRZEJ HERMAN 4. Asystenci: JACEK STACHLEWSKI ANNA KAWECKA 5. Aktorzy: BARBARA DENISIUK BRONISŁAW PAWLIK STEFAN BARTIK STANISŁAW RUDNICKI Z oddali nadbiega młoda kobieta. Nagle słyszy za sobą huk strzału. Zatrzymuje się, jej twarz jest mokra od łez. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 2 Kobieta siedzi przy stoliku w restauracji, stoją przed nią butelki po wódce i oranżadzie. Kelner informuje ją o zbliżającym się zamknięciu lokalu i podaje rachunek. Sięgając do torebki, bohaterka potrąca ręką kieliszek z wódką, która rozlewa się na obrus. Na widok wyciągniętych przez kobietę banknotów i monet, kelner stwierdza, że jest ich za mało. Bohaterka milczy, po chwili napotyka spojrzenie jednego z klientów; kelner każe mu odejść. Przed wyjściem mężczyzna zatrzymuje się przy opuszczonych stolikach, znajduje resztki alkoholu i dopija je. W lokalu zjawiają się milicjanci, jeden z nich wyprowadza pijanego człowieka, który zasnął, oparłszy głowę na stoliku. Kelner woła sierżanta i wskazuje mu niewypłacalną klientkę. Funkcjonariusz prosi ją o dowód i pyta kelnera, czy kobieta często tu przychodzi; okazuje się, że bohaterka trafiła tu po raz pierwszy. Milicjant prowadzi ją do wozu, gdzie znajduje się już inny nietrzeźwy klient. Drugi funkcjonariusz siada za kierownicą. Samochód odjeżdża. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 3 Kobieta idzie ulicą, kieruje się do drzwi jednego z budynków. Nagle obok zatrzymuje się samochód, mężczyzna woła bohaterkę po imieniu. Magda odwraca się i rozpromieniona podbiega do kierowcy - Piotra. Pyta go, skąd ma auto. Zakłopotany mężczyzna twierdzi, że od kolegi, szybko ucina rozmowę i każe Magdzie wsiadać. Gdy kobieta docieka, gdzie jadą, słyszy od niego, że „w zaświaty”. Para rusza na przejażdżkę samochodem. Piotr sięga do schowka, wyciąg mały bukiet i podaje jej go. Magda uśmiecha się i wtula w jego ramię, zapewniając, że nie jest zdziwiona, tylko ucieszona. Zapytana, czy go kocha, potwierdza skinieniem głowy. Piotr pomstuje na „piekielne życie” i proponuje partnerce alkohol. Kiedy ta odmawia, postanawia napić się sam. Pociąga kilka łyków z butelki i wyrzuca ją przez okno. Bada reakcję Magdy, ta zapewnia jednak, iż się nie gniewa. Kobieta zwraca uwagę na szybkość, z jaką jadą i zastanawia się, czy są już daleko od miasta. Rozmawiają o tym, że są zupełnie sami; Piotr mówi, iż mogliby leżeć na okolicznych polach aż do sądnego dnia. Magdę dziwią jego słowa; mężczyzna rozwija myśl - ma dość tego, że trzeba w życiu bez przerwy kombinować i wierzy, iż partnerka podziela jego frustrację. Tłumaczy jej, że życie jest piekielne i nic na to nie poradzą. Kobieta próbuje go pocieszać, on wówczas przypomina, że zarabia osiemset złotych miesięcznie - po dziesięciu latach awans i pięćdziesiąt złotych więcej. Jego zdaniem nie ma na co czekać, widzi tylko jedno wyjście, choć nie chce jej zdradzać, co ma na myśli. Dodaje, iż jest tylko jedna droga, a „razem lepiej”. Magda każe mu jechać wolniej, dopytuje, gdzie ją wiezie. Mężczyzna przeklina na widok opuszczonego szlabanu przed przejazdem kolejowym. Samochód zatrzymuje się. Przejeżdża pociąg. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 4 W milicyjnym wozie odzywa się pijany klient. Namawia milicjanta, żeby wypuścił kobietę. Funkcjonariusz milczy, mężczyzna wzdycha więc z rezygnacją i macha ręką. Wóz zatrzymuje się. Na posterunku milicjanci grają w szachy. Funkcjonariusz melduje dyżurnemu, że przyprowadził kobietę, która została zatrzymana w lokalu, ponieważ nie miała czym zapłacić. Magda zostaje wylegitymowana, mówi, że nigdzie nie pracuje, choć już się nie uczy; utrzymuje się sama, robiąc na drutach i udzielając korepetycji. Kiedy przyznaje, iż nie jest nigdzie zameldowana, milicjant informuje ją, że to wbrew prawu. Jeden funkcjonariuszy prowadzi ją do aresztu. Osadzona tam starsza kobieta chce podzielić się z nią jedzeniem, ale Magda odmawia. Opiera głowę na ręce i przymyka oczy. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 5 Samochód stoi przy polnej drodze. Piotrowi jest zimno, poprawia kurtkę. Narzeka na to, że nawet ten jeden wieczór nie mógł być ładny. Każe Magdzie wysiąść z samochodu, chce, żeby się przeszli. Zostawiają za sobą auto z włączonymi światłami i ruszają polną drogą. Wkrótce kobiecie robi się za zimno, prosi, żeby wrócili. Mężczyzna mówi, że już nie można zawrócić. Bohaterkę niepokoi jego dziwne zachowanie. Piotr mówi, że oboje nie wierzą w Boga, choć zastrzega, iż zupełnej pewności w tej kwestii mieć nie można. Powtarza słowa, które wypowiedział wcześniej podczas jazdy - „razem lepiej”. Wyciąga z kieszeni pistolet. Magda pyta, po co go nosi. Partner zapewnia ją, że nie musi robić niczego - wszystkim zajmie się sam. Kobieta jest zszokowana tym, że chce ją zabić. Mężczyzna tłumaczy, iż kocha ją na tyle, że może to zrobić. Obiecuje, że nie będzie bolało, a dzięki poprzez ten akt będą już na zawsze razem - o ile „zawsze” w ogóle istnieje. Magda nie rozumie, dlaczego miałaby się zabić; oburza ją, że Piotr rości sobie prawo do decydowania o jej życiu. Mężczyzna obrusza się i mówi, że jeżeli ma ochotę żyć bez niego, to może wracać. Idzie dalej sam. Kobieta zatrzymuje go i błaga, by nie popełniał samobójstwa. Bezskutecznie próbuje wyszarpnąć mu pistolet. Piotr wyjaśnia, że samochód jest kradziony, a jego na pewno już szukają - choć to tylko jeden z powodów jego decyzji. Po raz ostatni pyta Magdę, czy idzie razem z nim; kobieta spuszcza wzrok. Odchodząc, Piotr życzy jej ironicznie dużo pociechy z życia rodzinnego. Bohaterka patrzy za nim przez chwilę, następnie zaczyna biec w przeciwnym kierunku. Zatrzymuje się, słysząc strzał, jej twarz jest mokra od łez. Muzyka instrumentalna.

TYŁÓWKI Czarna plansza, biały napis: 1. KONIEC Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

ALKOHOL
ARESZT
GREENE, GRAHAM (1904-1991)
KELNER
KOBIETA
MILICJANT
PISTOLET
RESTAURACJA
ROZSZERZONE SAMOBÓJSTWO
SAMOBÓJSTWO
SAMOCHÓD
STRZAŁ
WYPAD ZA MIASTO