Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Będziesz gwizdał koncertowo

Informacje ogólne:

Identyfikator: bedziesz_gwizdal_koncertowo
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1983
Długość materiału: 00:11:21
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film jest zapisem serii spotkań młodego mężczyzny z wróżkami. Sześć kobiet próbuje go scharakteryzować i przepowiedzieć przyszłość, jaka go czeka. Niektóre z nich ostrzegają bohatera przed zejściem na złą drogę, radzą też, co powinien zrobić, aby nie zmarnować życia.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Plansza (czarne litery, ułożone falująco, na szarym tle): BĘDZIESZ GWIZDAŁ KONCERTOWO

SEKWENCJA 1 Plan pełny: odwrócony plecami do kamery bohater opiera się o jeden z filarów kamienno-drewnianej altany, w ręce trzyma torbę. Pada deszcz. Bohater zeskakuje z altany na ziemię i odwraca głowę w stronę kamery. Bohater i kobieta w okularach siedzą w altanie i rozmawiają. Statyczne ujęcie, ukazujące ich rozmowę, przeplatane jest krótkimi ujęciami, przedstawiającymi fragmenty altany bądź spacerującego wokół niej bohatera. Kobieta mówi, że zobaczyła bohatera w bardzo dziwnej sytuacji. Oboje zgadzają się co do tego, że powinien już nie żyć od wielu lat. Kobieta myśli, że żyje on na przekór losowi. Dodaje, że widzi bardzo ładny dom, w środku wiele książek, samego zaś mężczyznę nad rozłożoną mapą, „w kącie będzie stał bardzo duży globus”. Kobieta nie wyklucza, że bohater być może pojedzie do kraju związanego z jego nowo przyjętą religią. Zastanawiają się, czy chodzi o Jamajkę. Bohater ma także w przyszłości uratować komuś życie, co bardzo go zmieni. Kobieta wyczuwa, że zawsze podświadomie chciał zrobić coś takiego.

SEKWENCJA 2 Leśny strumyk. Bohater idzie boso jego środkiem, trzymając w rękach buty i torbę. Leśna roślinność. Kolejne ujęcie przedstawia siedzącą za biurkiem starszą kobietę, która dotyka dłońmi twarzy i w skupieniu opisuje bohatera: „mężczyzna urodzony w dniu 8 kwietnia 1964 roku o godz. 18.10, znak zodiaku – baran, ascendent – waga, ambicja, energia, siła woli, jednocześnie bardzo niecierpliwy, chciałby, żeby wszystkie jego plany życiowe spełniały się natychmiast”.

SEKWENCJA 3 Plan średni: stojący w pobliżu wiaduktu bohater odwraca się gwałtownie na dźwięk przejeżdżającego nad nim pociągu. Starsza kobieta, której twarz ukryta jest w półmroku, tasuje karty. Ujęcie przedstawiające bohatera siedzącego tyłem do kamery. Starsza kobieta zwraca się do bohatera, nazywając go „syneczkiem”. Mówi mu, że może on wykonać bardzo ładne i interesujące rzeczy. Prosi, aby wziął od niej jeszcze jedną kartę. Plan pełny: bohater, mijając tablicę drogową (kierunek – Łask, Piotrków Trybunalski) oraz makietę z hasłem (częściowo zakrytym): „Niech młode pokolenie przysparza socjalizmowi nowych wartości”, przebiega przez jezdnię i próbuje zatrzymać gestem ręki ciężarówkę. Off: kobieta ostrzega bohatera, że będzie kombinował, pojawią się też narkotyki i literatura. Będzie szukał tego, co „najbardziej popłatne”. Mówi mu, że ciągle myśli o drodze, bo ma już dosyć i jest bardzo zmęczony. Zwraca się do niego po imieniu – „Robert”. Wraca ujęcie (w planie średnim) z wróżącą kobietą: wspomina o wyjeździe za granicę i gratuluje bohaterowi pięknej karty.

SEKWENCJA 4 Bohater znajduje się w budce telefonicznej, filmowany jest z zewnątrz podczas rozmowy. Wiaduktem przejeżdża pociąg. Bohater idzie, trzymając w ręce torbę, i zatrzymuje się przy drzwiach (domyślamy się) kolejnej wróżki. Bohater, w marynarce i pod krawatem, siedzi przy stole ze starszą kobietą w okularach, która przepowiada, że w małżeństwie będzie się czuł jak w więzieniu, wróci do złego otoczenia, ponieważ męczyć go będzie życie rodzinne, w końcu rozwiedzie się. Wyjaśnia, że być może dlatego „na ręku dwa razy wyszło ułożenie życia”. Kobieta kontynuuje, mówiąc, że nie może być nigdzie zamknięty, bo wówczas „ginie”. Pyta go, czy ją rozumie. Bohater odpowiada, że dlatego „stara się otwierać szerzej w rysunkach”. Kobieta mówi mu, że ciągle jest „sobkiem”, jego motywacje są egoistyczne; wciąż okłamuje „sam siebie i otoczenie”; mógłby „osiągnąć bardzo dużo, ale wszystko sobie krzyżuje”. Jest lubiany, jednak to za mało. Palący papierosa bohater przyznaje, że złudzenia później się sprawdzają. Kobieta mówi o otoczeniu, które chwilowo będzie go tłamsiło. On sam będzie udawał anioła, choć naprawdę będzie diabłem. Karty wskazują na to, że skończy na cmentarzu dużo wcześniej niż powinien. Kobieta radzi mu, aby unikał ludzi, którzy mają na niego negatywny wpływ. W całej scenie: bohater, słuchając kobiety, niekiedy uśmiecha się, słucha z zaangażowaniem.

SEKWENCJA 5 Bohater siedzi samotnie (tyłem do kamery) nad brzegiem rzeki, pada deszcz. Po chwili wstaje i odchodzi poza kadr, który wypełnia teraz widok rzeki. Bohater rozgląda się, otacza go tłum ludzi, zapewne na targowisku. Podchodzi do kobiety, prawdopodobnie romskiego pochodzenia, która obiecuje za dwadzieścia złotych powróżyć „ze szczerego serca”. Mówi mu, że kocha się w nim ciemna dziewczyna. Przywołuje też jego wcześniejszy związek i relacje ze znajomymi.

SEKWENCJA 6 Bohater pojawia się w białej koszuli, na tle miejskiego krajobrazu, patrząc w obiektyw kamery. W kolejnym ujęciu wchodzi na podwórko kamienicy z zaciągniętym na głowę kapturem i torbą na ramieniu. Mija go dziecko, wchodzące do jednego z mieszkań w kamienicy. Bohater siedzi przy okrągłym stole w towarzystwie kobiety noszącej na szyi medalion. Ujęcia ukazujące ich rozmowę przeplatane są z ujęciami przedstawiającymi podwórko kamienicy; w ostatnim z nich pojawia się sylwetka bohatera, zmierzającego w kierunku kamery. Gdy kobieta odkrywa jedną z kart, mówi o ciągłym dokonywaniu wyboru, które czeka bohatera; ostrzega, że właśnie to „będzie najbardziej uciążliwe” w jego życiu. Tłumaczy mu, że każdy ma jakąś strukturę psychiczną, on zaś obecnie odstaje od tego, co znajduje się w jego wnętrzu (bohater uśmiecha się). Wyjaśnia, że sposób, w jaki aktualnie rozłożone są karty, symbolizuje, iż jego zadaniem będzie dokończenie pracy innego mężczyzny, który odszedł już do czwartego wymiaru; cokolwiek bohater będzie robił, jego zadanie to uczenie innych miłości – najpierw jednak sam musi wszystko o tym wiedzieć, to jest „ta miłość przez duże »M«”. Ostatnie ujęcie ukazuje bohatera, o zmroku przeskakującego z torbą przez płot, a następnie biegnącego przed siebie.

TYŁÓWKA Plansze (czarne litery, ułożone falująco, na szarym tle): 1. wystąpił HERUBIN i inni; 2. reżyseria: KWIETOSŁAWA SOWA; 3. zdjęcia: DARIUSZ KUC; 4. montaż: HALINA SZALIŃSKA, HALINA USIELSKA; 5. dźwięk: JAN SILCZAK, MARCIN BŁAŻEJEWSKI; 6. opieka art: ANDRZEJ BRZOZOWSKI; 7. produkcja: ZBIGNIEW DOMŻAŁ, PWSFTV T 1983; 8. dziękujemy wszystkim za pomoc przy realizacji filmu.

Słowa kluczowe:

ALTANA
KARTY
PRZEPOWIEDNIA
PRZYSZŁOŚĆ
TAROT
WRÓŻENIE Z KART
WRÓŻKA