Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Robert Franciszek Herubin

Informacje ogólne:

Identyfikator: robert_franciszek_herubin
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1982
Długość materiału: 00:05:56
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: barwny
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Etiuda stanowi portret młodego artysty, Roberta Franciszka Herubina (jest w niej też narratorem). Film zawiera zdjęcia czarno-białe i kolorowe; oprócz tego składa się z fotografii, które zrobiono bohaterowi w dzieciństwie, oraz z jego oryginalnych kompozycji plastycznych.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA/SEKWENCJA 1 W centrum kadru znajduje się fotografia, trzymającego pluszową maskotkę Roberta F. Herubina w wieku dziecięcym. Najazd na fotografię przybliża twarz chłopca w taki sposób, że po chwili można przyjrzeć się z bliska jego oczom. Plansza tytułowa (przypomina ścianę, na której znajdują się kleksy farby oraz biały, stworzony ręcznie napis): „Robert FRANCISZEK Herubin”. Pozioma panorama wzdłuż (nieco pomiętej) kartki papieru, na której znajdują się rysunki, przedstawiające ludzi na ulicy (m.in. czytających „Trybunę Ludu”, jadących samochodem z napisami „I am Superman” lub „MSW”, wchodzących do sklepu z szyldem „Tu do nabycia KARTOFLE”, prowadzących ciężarówkę z napisami „SOVEXPORT” lub „CCCP-”). W kolejnym ujęciu: inny rysunek, ukazujący balony na sznurkach oraz wielki komin, z którego wydobywają się kłęby dymu; znajduje się na nim napis „DTV ŁŻE”; w stronę komina lecą dwa bociany oraz latająca żaba, którą drugi bocian chce połknąć. Muzyka (powtarzająca się sekwencja kilku dźwięków fortepianu, w tle smyczki).

SEKWENCJA 2 Noc. W oddali widoczne światła ulicznych lamp. W kierunku kamery zbliża się pojazd, w mroku widoczne są jedynie jego włączone przednie światła. Kamera zza okna dostaje się do pokoju, w którym znajduje się tylko krzesło i niewielki, wiszący na ścianie obraz, przedstawiający Jezusa. Kolejne pokoje mieszkania są podobnie opustoszałe. W tle słychać dźwięk syreny. Zbliżenie: twarz leżącego bohatera, który otwiera powoli oczy. Następnie kamera penetruje mieszkanie od przeciwnej strony, zatrzymując się na szybie drzwi jednego z pokojów. Monolog z offu: bohater opowiada o ludziach, zziębniętych, z siatkami czekających na pociąg, który zawiezie ich do pracy w dużym mieście; za zarobione tam pieniądze kupią sobie jedzenie na kolację.

SEKWENCJA 3 Seria zbliżeń: twarz bohatera. Odjazd kamery od kompozycji plastycznej (elementy wyklejanki), ukazującej między innymi zachodzące nad wodą słońce o męskiej twarzy, lecące nad nim samoloty, których dzioby połączone są sznurem, rozrzucone karty z obrazkami przedstawiającymi morskie motywy oraz popiersie kobiety w garniturze. Monolog z offu: bohater mówi o sobie w trzeciej osobie; na wernisażu Robek wszystkich olśniewa, ludzie klękają, wołając do niego: „Robek, bogu nasz, ty nasz aniole święty, ty nasze bóstwo ukochane! Powiedz coś, a my przejmiemy to i powiemy ci: Robek, jesteś naszym królem! Robek, kochamy cię jak Jezusa Chrystusa, kurwa. Robek, powiedz tylko słowo”.

SEKWENCJA 4 Seria ujęć: bohater za progiem drzwi do pokoju, klęczy na ziemi, malując na papierze leżącym na podłodze; bohater śpi na podłodze, najpierw skulony, a następnie wyciągnięty (przy sobie ma rolkę papieru toaletowego). Ujęcie przedstawiające namalowaną na papierze postać mężczyzny, którego głowę otacza aureola, w pobliżu zaś unoszą się motyl o ludzkich rysach oraz aniołek. Nad rysunkami napis: „Święty Robert męczennik, patron pierdolców, jebusów, heretyków, herków, dadów, poszukiwaczy skarbów i zwycięskiego orgaz publiczności całego cywilizowanego świata”. Jazda kamery w dół rysunku ukazuje zniekształcone ciało postaci oraz podpis: „To wszystko narysował przepełniony grzechem Robert”. Kolejne ujęcie przedstawia leżącego na ziemi bohatera, trzymającego pędzel przy nieukończonym malunku słonia. Muzyka (powtarzająca się sekwencja kilku dźwięków fortepianu, w tle smyczki).

SEKWENCJA 5 Seria ujęć na taśmie kolorowej: lato, chodniki pełne przechodniów; bohater jedzie samochodem z dwoma mężczyznami; jeden z nich prowadzi, podczas gdy bohater prezentuje się dumnie na stojąco, trzymając w ustach papierosa i pozdrawiając przechodniów dłonią. Ubrany jest na biało, tego samego koloru jest też samochód (kabriolet). Ujęcia jazdy ulicami miasta przeplatane są czarno-białymi fotografiami, przedstawiającymi bohatera w wieku dziecięcym – większość z nich wskazuje, jakby wykonano je podczas wakacji, jedno jest grupowym zdjęciem komunijnym. Muzyka (fragment utworu „Peter Gunn”, w koncertowym wykonaniu zespołu Emerson, Lake & Palmer).

SEKWENCJA 6 Powrót do ujęć czarno-białych. Zbliżenie: twarz bohatera, rozdmuchującego sobie grzywkę zasłaniającą oczy. Na jego twarz pada światło słoneczne. Bohater mruży oczy i odwraca głowę. Off: śpiew ptaków i wypowiedź bohatera („Różnię się od ludzi tym, że myślę normalnie”).

TYŁÓWKA W tle odgłosy ruchu drogowego. Ciemne plansze, na każdej obok białych napisów pojawia się obrazek: 1. dłoń w czarnym okręgu; 1. REALIZACJA: M. TRELIŃSKI, J. ŻAMOJDA, R. ULATOWSKI, R. WACHOWIEC; 2. krawat; OPIEKA PEDAGOGICZNA: W. WASILEWSKI; 3. uśmiech z odsłoniętymi zębami, z których jeden zamalowano na czarno; PWSFTviT 1981/82 r.

Słowa kluczowe:

ARTYSTA
EMERSON, LAKE AND PALMER
OBRAZ
„PETER GUNN”
ROBERT FRANCISZEK HERUBIN
SZTUKA
ULICA